Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής

Ψήφισμα αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης

12 Δεκεμβρίου, 2023 at 6:13 μμ (Διεθνή)

Η Γενική Συνέλευση του ΣΥΤΑ εκφράζει τη συμπαράστασή της στο δοκιμαζόμενο αλλά πάντα αγωνιζόμενο Παλαιστινιακό λαό που εδώ και πάνω από 75 χρόνια βιώνει τον εξευτελισμό, την εξαθλίωση και το θάνατο από το κράτος του Ισραήλ.

Τα αίτια των γεγονότων που διαδραματίζονται στη Λωρίδα της Γάζας οφείλονται στη συστηματική καταπίεση και εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού που αγωνίζεται για τη γη και την ελευθερία του.

Η εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού με αφορμή την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου έχει μετατραπεί σε γενοκτονία, παραβιάζοντας ωμά κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ο τρομοκράτης είναι το κράτος που παραβιάζει αναγνωρισμένες συνθήκες του ΟΗΕ, που βομβαρδίζει σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες και καταυλισμούς προσφύγων κάνοντας συστηματική χρήση όπλων που έχουν απαγορευτεί από διεθνείς συμβάσεις όπως οι βόμβες φωσφόρου που προκαλούν φριχτό θάνατο αλλά και ανεπανόρθωτες βλάβες σε όσους επιβιώσουν.

Από την αρχή της επίθεσης έχουν σκοτωθεί πάνω από 16.000 Παλαιστίνιοι, στην πλειονότητα τους γυναίκες και παιδιά.

Ζητάμε να πάψει η Ελληνική Κυβέρνηση τη στήριξη στη σιωνιστική Κυβέρνηση, που αφενός την καθιστά συνένοχη στη σφαγή ενός λαού κι αφετέρου εμπλέκει τη χώρα μας σε επικίνδυνες καταστάσεις.

Το πρώτο βήμα για να σταματήσει ο κύκλος του αίματος και οι συνέπειες του πολέμου τόσο για τον Παλαιστινιακό όσο και για τον Ισραηλινό λαό, είναι η δημιουργία ΕΔΩ και ΤΩΡΑ ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Ως εργαζόμενοι ενώνουμε τις φωνές μας με τις φωνές σε όλο τον κόσμο που απαιτούν:

·  Άμεση παύση των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ

· Άρση του αποκλεισμού της Γάζας .

· Αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ

Ο πόλεμος, οι επιθέσεις και η κλιμάκωση της βίας αποσταθεροποιεί την περιοχή .

Ως εργαζόμενοι βρισκόμαστε σταθερά και ανεπιφύλακτα στην πλευρά της υπεράσπισης των ανθρωπιστικών αξιών, στο δικαίωμα να έχουν όλοι οι λαοί δικαίωμα σε ανεξάρτητη πατρίδα, στο δικαίωμα στην ασφάλεια, στην ειρήνη και στην  ευημερία των πολιτών όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και παντού.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Συναυλία αλληλεγγύης & διαμαρτυρίας των τραπεζοϋπαλλήλων 15/12

12 Δεκεμβρίου, 2022 at 9:33 μμ (Εργατικά, Εκδηλώσεις)

Συναυλία αλληλεγγύης & διαμαρτυρίας των τραπεζοϋπαλλήλων

Πέμπτη 15/12/2022 στις 20.00 με ροκ και έντεχνο

Συναδέλφισσες κ συνάδελφοι

Ο κλάδος συνεχίζει να βράζει τους τελευταίους μήνες. Οι τράπεζες διαλύουν εντελώς τις εργασιακές μας σχέσεις, διώχνοντας μαζικά προσωπικό που υπόκειται σε συλλογικές συμβάσεις. Ατομικές συμβάσεις, ενοικιαζόμενοι συνάδελφοι, συμβασιούχοι, η ελαστικοποίηση πλέον έχει γίνει ο κανόνας.

Συνεχίζονται οι εθελούσιες απολύσεις, με εκβιασμούς « ή φεύγεις, ή μετατίθεσαι, ή πας σε αναγκαστική άδεια», όπως στην Τρ. Πειραιώς, μαζί με τα κλεισίματα καταστημάτων σε όλες τις Τράπεζες. Οι Τράπεζες δεν έδωσαν το παραμικρό για αυξήσεις στην περυσινή κλαδική σύμβαση, όμως δίνουν εκατομμύρια ευρώ για να διώξουν μαζικά υπαλλήλους.

Οι αποσχίσεις κλάδου επίσης γίνονται ο κανόνας. Στην Εθνική έγινε η 1^η, όπου παρά τα παραμύθια για συμφωνία δήθεν για προστασία των συναδέλφων που ήταν υπό μετακίνηση, οι συμβάσεις που δόθηκαν για υπογραφή προέβλεπαν απλήρωτες υπερωρίες και δουλειά μέχρι και Κυριακή! Στην Πειραιώς ετοιμάζονται να διώξουν μια διεύθυνση όπου μετακινούσαν τους συναδέλφους από τα καταστήματα που κλείνουν.

Η μείωση προσωπικού, οι συγχωνεύσεις διευθύνσεων και τα κλεισίματα καταστημάτων, η τηλεργασία, έχει οδηγήσει σε εντατικοποίηση σε βαθμό κακουργήματος το προσωπικό. Συνεχείς μετακινήσεις, εξαντλητικά ωράρια, απειλές, πιέσεις για στοχοθεσία και πωλήσεις, έχει γίνει αβίωτη η καθημερινότητα.

Παράλληλα, η αντικοινωνική πολιτική των τραπεζών έχει εξοργίσει την κοινωνία. Τα κλεισίματα των καταστημάτων για τη μείωση του λειτουργικού κόστους ταλαιπωρούν αφάνταστα τις ομάδες πολιτών που δεν έχουν πρόσβαση στα ψηφιακά μέσα. Για τους δε δανειολήπτες έχει γίνει αφόρητη η κατάσταση, αφού αυξάνονται συνεχώς τα επιτόκια στεγαστικών δανείων, ενώ οι εταιρείες-κοράκια που παίρνουν τα κόκκινα δάνεια τους ταλαιπωρούν ή πλειστηριάζουν με φαστ τρακ διαδικασίες. Η κυβέρνηση ΝΔ συνεχίζει την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στήριξη στις τράπεζες και πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.

Απέναντι σε αυτά, όλοι και όλες νοιώθουμε ότι δεν υπάρχει αντίδραση. Η ΟΤΟΕ ακόμα δοξολογεί την κλαδική σύμβαση, που είναι σαν να μη υπογράφτηκε αφού δεν υπάρχει καμία προστασία και κανένα δικαίωμα. Δεν ψελλίζει ούτε κουβέντα για τα επιτόκια και τους πλειστηρισμούς, δεν έχει προκηρύξει καμία απεργία, αποδέχεται τις αποσχίσεις, τις εθελούσιες, κάνει αβάντα στα αφεντικά.

Όμως η συμμετοχή των συναδέλφων στις απεργίες, όπως στη γενική της 9 Νοέμβρη, στην Πειραιώς και στην Εθνική για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, αποδεικνύει τη διάθεση των συναδέλφων να αγωνιστούν.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι έχουμε και φωνή και δύναμη. Να βγούμε μπροστά, με αλληλεγγύη, συλλογική δράση, να κινητοποιηθούμε με κάθε τρόπο.

Συμμετέχουμε και καλούμε στη συναυλία έξω από τα κεντρικά της τρ. Πειραιώς, για να γίνει ένα παντραπεζικό γεγονός.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 20.00, έξω από τα κεντρικά της Τρ. Πειραιώς Αμερικής

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Για τη δουλειά κατά τις ημέρες της κακοκαιρίας

30 Ιανουαρίου, 2022 at 11:28 μμ (Αττικής, Εργατικά)

Με την απόφαση υπ’ αριθμ. 14911 του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής (μη) Προστασίας για “Κήρυξη Κατάστασης Ειδικής Κινητοποίησης την 25η Ιανουαρίου 2022” ορίστηκε ότι “Στις περιοχές της παρ. 1 (σημ. Περιφέρεια Αττικής, Εύβοια, Βοιωτία, Κυκλάδες, Κρήτη, Σποράδες και Δωδεκάνησα) κηρύσσονται σε κατάσταση Ειδικής Κινητοποίησης Πολιτικής Προστασίας λόγω προειδοποίησης για εκδήλωση αυξημένης διακινδύνευσης συμβάντων φυσικών καταστροφών και τη λήψη σχετικών έκτακτων μέτρων. Συγκεκριμένα, με βάση τη νομοθεσία, αναστέλλεται η λειτουργία όλων των Δημοσίων Υπηρεσιών… Αναστέλλεται επίσης η λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων πλην των καταστημάτων τροφίμων, φαρμακείων και άλλων δομών υγείας, πρατηρίων υγρών καυσίμων και άλλων επιχειρήσεων που λειτουργούν κατά τις αργίες, όπως επίσης επιχειρήσεων η λειτουργία των οποίων συμβάλλει στην αντιμετώπιση των συνεπειών της μεγάλης κακοκαιρίας»

Αργία σημαίνει παύση εργασιών και όχι εναλλακτική μορφή εργασίας, όπως πχ. τηλεργασία. Η κυβέρνηση, που άλλωστε μόνο φιλεργατική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, δεν την έδωσε προκειμένου να “ξεκουραστούν” οι εργαζόμενοι. Την έδωσε επειδή στις περιοχές που πλήγηκαν ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων είχε να αντιμετωπίσει προβλήματα ζωτικής σημασίας. Χιλιάδες ήταν αυτοί που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στα οχήματά τους στην Αττική οδό και σε άλλους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας καθώς και αυτοί που αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν. Χιλιάδες ήταν και τα νοικοκυριά που έμειναν χωρίς ρεύμα επί πολλές ημέρες. Εργαζόμενοι εγκλωβίστηκαν σε χώρους δουλειάς, στο αεροδρόμιο, σε σταθμούς και συρμούς τρένων ενώ οι συγκοινωνίες παρέλυσαν. Ακόμα και για τους “τυχερούς” που δεν υπέστησαν κάτι από τα παραπάνω, η προμήθεια ειδών πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα) ήταν πλέον μια περιπέτεια.

Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, η Τράπεζα (όπως εκπροσωπείται μέσω της Δ.Α.Δ.) ενώ ήταν άφαντη τη Δευτέρα μη δίνοντας διακοπή εργασιών προκειμένου να επιστρέψουν οι συνάδελφοι στα σπίτια τους με ασφάλεια, εμφανίστηκε το μεσημέρι της Τρίτης (κι ενώ είχε ανακοινωθεί η παράταση της αργίας και για την Τετάρτη) με μια ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία “η Τράπεζα εξακολουθεί απρόσκοπτα τις εργασίες της” και “οι κεντρικές μονάδες λειτουργούν κανονικά” θυμίζοντας το ανέκδοτο με το θαύμα που ενώ γύρω-γύρω ήταν Σάββατο στη μέση έγινε Κυριακή. Πέρα από το τραγελαφικό μέρος της εκτός τόπου και χρόνου ανακοίνωσης της Δ.Α.Δ., η πραγματικότητα είναι ότι ένας σεβαστός αριθμός συναδέλφων τελικά εργάστηκε τις ημέρες της αργίας, υπήρξαν δε και περιπτώσεις συναδέλφων που, μη έχοντας τον απαιτούμενο εξοπλισμό για παροχή τηλεργασίας, προσήλθαν στο χώρο εργασίας.

Για να προλάβουμε τον αντίλογο για την ανάγκη εξυπηρέτησης των καταστημάτων των περιφερειών της χώρας όπου οι εργασίες συνεχίζονταν, θα πούμε ότι αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι συνάδελφοι που, καλώς ή κακώς, εργάστηκαν τις ημέρες της αργίας πρέπει τουλάχιστον να αμειφθούν όπως προβλέπει ο νόμος σε τέτοιες περιπτώσεις λαμβάνοντας την προβλεπόμενη προσαύξηση. Καθώς όμως ζούμε σε μια περίοδο που η τήρηση της νομιμότητας δεν είναι δεδομένη και η εργοδοτική αυθαιρεσία κυριαρχεί, είναι ευθύνη του Συλλόγου μας αφενός να διεκδικήσει τα οφειλόμενα και αφετέρου να μην επιτρέψει την επανάληψη τέτοιων φαινομένων εργοδοτικού εκβιασμού.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς υπέρ των ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

17 Νοεμβρίου, 2021 at 8:53 μμ (Αττικής, Εργατικά)

Στα πλαίσια μιας προεκλογικής εκστρατείας είναι κανείς προετοιμασμένος να ακούσει και να διαβάσει και μερικές υπερβολές. Χθες όμως περάσαμε στο επίπεδο του γκροτέσκο με τα μέλη της “γραμματείας” της ΔΗΣΚ να αυτοπροβάλλονται ως οι συνεχιστές του αντιδικτατορικού αγώνα στην εποχή μας, προκειμένου να περιβληθούν με λίγη από την αίγλη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θέτοντας έτσι το ναδίρ (μέχρι στιγμής) σε μια διαδικασία που έχει πάρει τα χαρακτηριστικά εκλογοπανήγυρης.

Προσωπικές εκστρατείες αυτοπροβολής τύπου βιογραφικού, λες και το πρόβλημα είναι αν ο συνδικαλιστής που εκλέγουμε είναι πτυχιούχος ή καλός οικογενειάρχης ή ό,τι άλλο. “Γραμματείες”/“συντονιστικές επιτροπές” (καθώς φαίνεται δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε έναν τίτλο και είπαν να τους κρατήσουν όλους), αποτελούμενες από βασιλικούς και γλάστρες, που μοναδικό σκοπό έχουν να προκρίνουν συγκεκριμένες υποψηφιότητες έναντι των υπόλοιπων που έχουν μπει απλά για το μπούγιο. Ανταλλαγές προσωπικών επιστολών που μας ενημερώνουν για το περιεχόμενο τηλεφωνικών τους συνομιλιών και που κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί θα πρέπει να μας κοινοποιούνται εν είδη ανακοινώσεων. Με άπαντες βεβαίως να δηλώνουν “ανεξάρτητοι” σε όλες τις πτώσεις και κλίσεις, πράγμα εύλογο καθώς δεν υπήρξε και ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ και πουθενά συνδικαλιστής που θα δηλώνει εξαρτημένος. Από εκεί και πέρα όμως όλοι γνωρίζουμε ότι τα δικαιώματα χρήσης στο franchise (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ ή ότι άλλο) και το χρίσμα από τις επίσημες αντιπροσωπείες τους δεν έρχεται χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις κι εξαρτήσεις.

Σε ό,τι αφορά εμάς, συνυπογράφουμε όλοι ως σχήμα, στο οποίο όλοι είναι ισότιμοι, συνομιλούν και συναποφασίζουν και δεν αναθέτουν σε κανέναν να καθορίσει την πολιτική μας, τις ανακοινώσεις μας και, μπροστά στις εκλογές, υπογράφουμε με τα ονόματα των συμμετεχόντων στο ψηφοδέλτιό μας, γιατί για μας κανένας δεν ξεχωρίζει και κανένας δεν είναι «λιγότερος» από τους άλλους.

Δε συναντηθήκαμε στη βάση του τι ψηφίζουμε στις εθνικές και άλλες εκλογές, αλλά στη βάση της στάσης μας στο συνδικαλιστικό επίπεδο και την εργασιακή καθημερινότητα, τη συναδελφικότητα, την αλληλεγγύη και τον αγώνα για τα εργασιακά δικαιώματα σε καθημερινή βάση. Δε μας δεσμεύει κανείς και τίποτα σε ό,τι αφορά το εκλογικό πλαίσιο και την καταγραφή στην ΟΤΟΕ, τη ΓΣΕΕ ή όπου αλλού. Κρίνουμε και πράττουμε αναλόγως και δεν κρύβουμε τη συμμετοχή μας σε ένα σχήμα ανάλογο με το δικό μας, με συναδέλφους που βρεθήκαμε στο δρόμο και με τους οποίους συνδιαμορφώνουμε χωρίς κανείς να μας επιβάλλει πλαίσια, ούτε να μας “διευκολύνει” στέλνοντάς μας κονσέρβες ανακοινώσεις από κόμματα. Κι αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο “σχήμα” και την “παράταξη”.

Η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του Συλλόγου μας όπως και στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου μας και όχι μόνο, είναι επιβεβλημένη. Δεν πρόκειται όμως αυτή να έρθει με παρασκηνιακές διαδρομές και παραγοντισμούς, με τα εργαλεία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που άλλωστε η τρέχουσα διοίκηση του ΣΥΤΑ τα χειρίζεται εξαιρετικά. Μια πολεμική που στρέφεται αποκλειστικά κατά της ηγεσίας και δη σε προσωπικό επίπεδο ενώ αφήνει επιμελώς εκτός κάδρου εργοδοσία και κυβέρνηση, δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να τη διευκολύνει στο να αποπροσανατολίζει τη συζήτηση κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση.

Κι εν τω μεταξύ οι θέσεις εργασίας χάνονται στο όνομα της ψηφιοποίησης, το outsourcing επελαύνει, συνάδελφοι διώχνονται εκβιαστικά, οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε εξοντωτικούς ρυθμούς κυνηγώντας άπιαστους στόχους με την επακόλουθη αρνητική αξιολόγηση να δημιουργεί μια διαρκώς τροφοδοτούμενη δεξαμενή υποψηφίων προς αποχώρηση και να προετοιμάζει το έδαφος για νέους εκβιασμούς. Κι όταν κανείς όχι μόνο δεν αμφισβητεί αλλά υιοθετεί και αναπαράγει τα εργοδοτικά αφηγήματα για τη “μετάβαση στην ψηφιακή εποχή” ή τη “μείωση του λειτουργικού κόστους” στο όνομα της “ανταγωνιστικότητας” παριστάνοντας τον υπεύθυνο “κοινωνικό εταίρο”, δεν πρόκειται να αποτρέψει την εφαρμογή τους στην πράξη. Η μόνη μας επιλογή για να το πετύχουμε είναι να αμφισβητήσουμε το μονόδρομο που έχουν χαράξει σε συμπόρευση με τη διοίκηση της Τράπεζας. Να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, κόντρα στο συνδικαλισμό της συνδιαλλαγής και της υποταγής. Να συσπειρωθούμε με αγωνιστική -και όχι απλά εκλογική – ενότητα, που είναι και η μόνη που μπορεί να επιβάλλει λύσεις υπέρ των εργαζομένων.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Για τις επικείμενες αρχαιρεσίες

16 Νοεμβρίου, 2021 at 12:57 πμ (Αττικής, Συνδικάτα)

Στην Ελλάδα όπως και στις περισσότερες χώρες ο δικομματισμός είναι μια πολιτική συνθήκη που συμβάλλει στη σταθερότητα του συστήματος. Η εναλλαγή προσώπων στην εξουσία εξασφαλίζει ότι δε θα υπάρξει αλλαγή πολιτικής. Η οξύτητα της μεταξύ των δύο πόλων αντιπαράθεσης δεν αποσκοπεί παρά στο να κρύψει την ουσιαστική τους ταύτιση. Στα σημαντικά ζητήματα και στις κρίσιμες στιγμές, θα βρεθούν από την ίδια πλευρά. Κι ενώ, ως οργανώσεις μπορεί να μην έχουν πλέον τη μαζικότητα προηγούμενων δεκαετιών, ως μηχανισμοί τη δουλειά τους εξακολουθούν να την κάνουν. Είναι κοινή σε όλους μας η εμπειρία από το δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και δεν απαιτείται περαιτέρω ανάλυση.

Οι συνδικαλιστικοί βραχίονες των κομμάτων αυτών δε θα μπορούσαν να λειτουργούν διαφορετικά. Στα λόγια θα δηλώνουν υπερκομματικοί, καθώς στον περισσότερο κόσμο πλέον η σύνδεση με κάποιο κόμμα λειτουργεί απωθητικά, ωστόσο η σύνδεση είναι απολύτως υπαρκτή εκεί που έχει (για αυτούς) σημασία, στους μηχανισμούς νομής εξουσίας. Και κάπως έτσι δημιουργείται κι αναπαράγεται ένα σώμα συνδικαλιστών που λειτουργεί ως κάστα υπεράνω των εργαζομένων, αυτό που επιγραμματικά αποκαλείται συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Που κι αυτή με τη σειρά της μπορεί να μην έχει την επιρροή άλλων εποχών αλλά τη δουλειά της την κάνει. Όποιος θέλει να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το πώς εφαρμόζεται αυτό το σύστημα στον κλάδο μας, μπορεί να παρακολουθήσει τις εργασίες του προσεχούς συνεδρίου της ΟΤΟΕ και θα το δει σε πλήρη λειτουργία.

Όπως λοιπόν και στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο οι φαινομενικά σφοδροί κοινοβουλευτικοί διαξιφισμοί δεν είναι παρά ασκήσεις υποκριτικής πάνω σε προκαθορισμένους ρόλους, έτσι και στο συνδικαλιστικό επίπεδο οι φαινομενικά σκληρές ανακοινώσεις με εκατέρωθεν αφοριστικούς χαρακτηρισμούς, μπηχτές και υπονοούμενα δεν αντανακλούν παρά τη διαμάχη μηχανισμών που ανταγωνίζονται για τη θέση του προνομιακού συνομιλητή της εργοδοσίας. Κι επειδή ακριβώς οι διαφορές στο πολιτικό, αξιακό και ιδεολογικό επίπεδο είναι από θολές έως ανύπαρκτες, η αντιπαράθεση συνήθως γίνεται σε προσωποκεντρική βάση με επιχειρήματα που θα εστιάσουν στο ποιο πρόσωπο είναι είτε το πιο “ηθικό” είτε το πιο “ικανό”. Οι εργαζόμενοι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να επιλέξουν ανάμεσα στις διαθέσιμες “εναλλακτικές” για το ποιος θα εφαρμόσει την ίδια πολιτική.

Εμείς από την άλλη ως Πρωτοβουλία δεν μπήκαμε κι ούτε πρόκειται να μπούμε στη λογική αυτή, να γίνουμε κομμάτι αυτού του μηχανισμού μέσα από παρασκηνιακές συνεννοήσεις και συμφωνίες “κορυφής”. Πιστεύουμε στο συνδικαλισμό βάσης όχι σαν φετίχ αλλά ως το μόνο δρόμο που δίνει στους εργαζόμενους όρους παρέμβασης και διεκδίκησης.

Η ανάληψη θέσεων εξουσίας σε θεσμικά όργανα δεν είναι ο αυτοσκοπός μας και δεν πρόκειται για το σκοπό αυτό να μπούμε στη λογικής ευκαιριακών συμμαχιών με “τον εχθρό του εχθρού μου”. Δε θα σχηματίσουμε μέτωπο με τη μία ή την άλλη μερίδα των μετόχων και της Διοίκησης προκειμένου να αναβαθμίσουμε τη θέση μας, ούτε θα καλέσουμε με επιστολή τον υπουργό Εργασίας να παρέμβει στο Σύλλογο για να φέρει την κάθαρση (πραγματικά παραδείγματα). Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας απαιτεί τη διαρκή αντιπαράθεση με κάθε κυβέρνηση και κάθε εργοδοσία και όχι συμπόρευση με αυτές “υπεύθυνων συνομιλητών”. Η αποτελεσματικότητα της δράσης μας έγκειται στη συλλογικότητα και τη μαζικότητά της κι όχι στις διαπραγματευτικές ικανότητες κάποιων διαχειριστών.

Έχουμε επίγνωση ότι ο δρόμος που προτείνουμε δεν είναι ο εύκολος, αυτός που θέλει τον εργαζόμενο να αρκείται στο να ψηφίζει μια φορά ανά τριετία και από εκεί και πέρα να αποσύρεται από το προσκήνιο, παραχωρώντας τη διαχείριση της ζωής του σε “επαγγελματίες” και “ειδικούς”. Αυτός όμως ο εύκολος δρόμος, ο δρόμος της ανάθεσης, είναι αυτός που μας καταδικάζει στο να παρουσιάζεται κάθε απώλεια δικαιωμάτων μας ως αναπόφευκτη χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης από πλευράς μας. Η ανάθεση είναι το συμπαγές στρώμα πάγου που σκεπάζει το συνδικαλιστικό κίνημα σε μια θολή ομοιομορφία και πρέπει να το σπάσουμε αν δε θέλουμε να είμαστε διαρκώς στο ίδιο έργο θεατές.

Για την Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής:

ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΣΑΡΡΗ ΚΛΕΙΩ

ΤΟΥΦΕΞΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΒΙΚΤΟΡΑΣ

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Για τη διαχείριση των κρουσμάτων covid από την Τράπεζα

15 Νοεμβρίου, 2021 at 2:27 πμ (Αττικής, Εργατικά)

Την Παρασκευή 12/11, συνάδελφος από το κτίριο Περιστερίου απουσίασε από τη δουλειά. Από πληροφορίες οι εργαζόμενοι έμαθαν ότι πρόκειται για επιβεβαιωμένο κρούσμα Covid. Η Διοίκηση, όχι μόνο δεν ενημέρωσε επισήμως, αλλά ούτε καν προέβη σε οδηγίες προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους ή στη λήψη μέτρων για την αποφυγή διασποράς. Το μόνο μέτρο που λήφθηκε ήταν οι μη εμβολιασμένοι συνάδελφοι που έρχονταν σε άμεση επαφή να μπουν σε τηλεεργασία. Για τους υπόλοιπους, ίσχυσε η γνωστή κυβερνητική γραμμή της «ατομικής ευθύνης»: όποιος ήθελε να εξεταστεί ας το έκανε με δικό του κόστος.

Έχει ήδη γίνει γνωστή μία περίπτωση εργαζόμενου που, με δική του πρωτοβουλία –και έξοδα- έκανε ράπιντ τεστ, και βρέθηκε επίσης θετικός στον ιό. Η πραγματική διάσταση του προβλήματος θα φανεί ενδεχομένως τις επόμενες μέρες. Ευχόμαστε περαστικά σε όλους τους συναδέλφους που είναι θετικοί και σε όλους τους υπόλοιπους να μη βρεθούν στη θέση τους.

Δεν πρόκειται για το πρώτο περιστατικό κρούσματος COVID-19 στην Τράπεζα και πιθανότατα ούτε και για το τελευταίο. Από την εργοδοσία, μολονότι δική της υποχρέωση είναι η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, δε βλέπουμε καμιά άλλη μέριμνα παρά την τυπική εφαρμογή των ψευτομέτρων με τους ελέγχους πιστοποιητικών που δε συμβάλλουν με κανένα τρόπο στη δημόσια υγεία παρά μόνο μας επιβαρύνουν εργασιακά.

Όσο κι αν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, όλοι βλέπουμε πως το τέταρτο κύμα της πανδημίας θερίζει. Η κυβέρνηση κρύβει την εγκληματική της διαχείριση της πανδημίας και την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη ρημαγμένου συστήματος υγείας “πειράζοντας” τους αριθμούς, λαμβάνοντας δήθεν μέτρα που δεν έχουν κανένα υγειονομικό όφελος και προωθώντας αποπροσανατολιστικές και αντιεπιστημονικές θεωρίες περί “πανδημίας των ανεμβολίαστων”. Όλα στο βωμό της “κανονικότητας” η οποία πρέπει να διαφυλαχθεί ακόμα κι αν συνοδεύεται από δεκάδες θανάτων σε καθημερινή βάση. Το μόνο που δεν πρόκειται να αγγίξει είναι οι πραγματικοί χώροι υπερμετάδοσης που όπως αποδείχτηκε στα προηγούμενα κύματα της πανδημίας, είναι οι χώροι εργασίας των επιχειρήσεων, που με τη σειρά τους τροφοδοτούν και το «πάστωμα» στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αυτοί παραμένουν ανεξέλεγκτοι και οι εργοδότες δεν έχουν κανένα λόγο να αρνηθούν το δώρο. Είναι πλέον δική μας υπόθεση να προστατεύσουμε την υγεία και τη ζωή, τη δική μας και των ανθρώπων μας.

Από την πλευρά μας απαιτούμε άμεσα:

• Την άμεση επίσημη ενημέρωση των επαφών των κρουσμάτων στο χώρο εργασίας από το HR.
• Την κάλυψη των εξόδων για μοριακά τεστ, σε όλες τις επαφές των κρουσμάτων.
• Την εφαρμογή τηλεεργασίας στο μέγιστο δυνατό μέτρο σε όλο το εργασιακό φάσμα της Τράπεζας και για όλο το διάστημα της πανδημίας κι όχι μόνο κατόπιν εορτής όποτε εμφανίζονται κρούσματα

Είναι υποκριτικό όταν από τη μία πλευρά οι συνάδελφοι του δικτύου πρέπει να στέκονται έξω από τα καταστήματα πασχίζοντας να κάνουν κάτι τελείως ξένο με τα καθήκοντά τους κι ερχόμενοι σε αντιπαράθεση με το (ήδη ταλαιπωρημένο από τη συρρίκνωση του δικτύου και τις ουρές) κοινό, την ίδια ώρα στο εσωτερικό της Τράπεζας να μη γίνεται το παραμικρό για την αποτροπή της διασποράς.

Η διαχείριση που γίνεται αυτή τη στιγμή από κυβέρνηση κι εργοδότες έχει ένα μόνο στόχο: την ανοσία της αγέλης. Τη φυσική επιλογή, κάποιοι θα ζήσουν κάποιοι θα πεθάνουν. Οι κεντρικές οδηγίες του ΕΟΔΥ δε στοχεύουν παρά μόνο στην απόκρυψη των κρουσμάτων, μέχρι να κολλήσουμε όλοι και να αναπτύξουμε (όσοι επιβιώσουμε) φυσικά αντισώματα. Ας το δηλώσουν ανοιχτά.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Για την (κάτι σαν) Γενική Συνέλευση της 04/11

8 Νοεμβρίου, 2021 at 12:04 πμ (Αττικής, Συνδικάτα)

Η διαδικασία που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 04/11- η κατ’ ευφημισμό Γενική Συνέλευση του Συλλόγου- ήταν βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα του υπουργού Εργασίας. Η διοίκηση ενός σωματείου που τον περασμένο Ιούνη συμμετείχε σε (κάποιες, έστω, από) τις κινητοποιήσεις ενάντια στο ν/σ Χατζηδάκη (4808/21) με τους συνήθεις πομπώδεις τίτλους στη σχετική ανακοίνωση (“ο εργασιακός μεσαίωνας δεν θα περάσει”, “θα μείνει στα χαρτιά” κλπ), λίγους μήνες μετά μπαίνει οικειοθελώς στο γύψο, τροποποιώντας τη λειτουργία και το καταστατικό του καθ’ υπαγόρευση του ν. 4808/21. Το συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο μας αυτοχειριάζεται προκειμένου η ηγεσία του να μπορεί να συμβιώνει αρμονικά με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Η παρωδία της περασμένης Πέμπτης έδειξε ότι για τους εργατοπατέρες, παρά τους γνωστούς κούφιους λεονταρισμούς, ο αντεργατικός νόμος δεν πρόκειται να “μείνει στα χαρτιά” αλλά, αντίθετα, ήρθε για να μείνει.

Ξεκινώντας από την οικονομική διάσταση της υπόθεσης, εάν η δια ζώσης συμμετοχή στη διαδικασία αφορούσε τελικά δέκα άτομα δεν υπήρχε ανάγκη να νοικιαστεί αίθουσα στο Τιτάνια, η διαδικασία θα μπορούσε να διεξαχθεί κάλλιστα από τα γραφεία του Συλλόγου. Η μεγαλομανία του προέδρου του ΣΥΤΑ που θέλει να εκφωνεί λόγους με φόντο πολυελαίους ώστε να βγουν και οι ανάλογες φωτογραφίες, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με τη χρήση green screen.

Πρόσφατα διενεργήθηκε αντίστοιχη εκλογοαπολογιστική συνέλευση στο μεγαλύτερο πρωτοβάθμιο σωματείο του κλάδου, το ΣΥΕΤΕ, η οποία, αν και απείχε παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί υποδειγματική, τηρούσε κάποια μίνιμουμ εχέγγυα αντιπροσωπευτικότητας. Στο χώρο διεξαγωγής της υπήρχε φυσική παρουσία εκπροσώπων των παρατάξεων, οι οποίοι μίλησαν κανονικά από το βήμα. Όσοι πήραν το λόγο μέσω διαδικτυακής σύνδεσης είχαν ενεργοποιημένη κάμερα, ώστε κάποιος που συνδεόταν εκείνη τη στιγμή να ξέρει τουλάχιστον ποιος μιλάει. Το παράθυρο διαλόγου (chat) ήταν ανοιχτό ώστε να μπορεί κάθε συνάδελφος να συμμετέχει με τις παρατηρήσεις του.

Συμβαίνει συχνά ενόψει εκλογών οι τόνοι να ανεβαίνουν και να χρησιμοποιούνται πολλά θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να κερδηθούν οι ενδιάμεσες μάχες σε αυτό που κάποιοι εκλαμβάνουν ως πόλεμο. Στο πλαίσιο αυτό, το αμιγώς παραταξιακό προεδρείο της συνέλευσης που παλιότερα τηρούσε κάποια έστω ελάχιστα προσχήματα, αυτή τη φορά δεν είχε κανένα πρόβλημα να αυτογελοιοποιηθεί προκειμένου να είναι αρεστό σε αυτούς που τους επέλεξαν. Πρώτη φορά είδαμε προεδρείο συνέλευσης να μην μπορεί να διευθετήσει ακόμα και τα πιο απλά τεχνικά ζητήματα, όπως π.χ. τη σειρά των ομιλιών, όπου χρειάστηκε η καλή διάθεση των ίδιων των ομιλητών που ρύθμισαν μεταξύ τους τη σειρά με την οποία θα μιλούσαν βάσει κοινής λογικής. Πέραν των “επικεφαλής” των παρατάξεων, στους “κοινούς θνητούς” δόθηκε ο άπλετος χρόνος των τριών (3) λεπτών για να τοποθετηθούν. Εάν ξαναβρεθούν σε αυτή τη θέση, καλό θα ήταν οι συνάδελφοι του προεδρείου να έχουν υπόψη ότι, σε αντίθεση με την Τράπεζα ως επιχείρηση που έχει ιεραρχική δομή με διευθυντές, προϊσταμένους και υπαλλήλους, σε ένα εργατικό σωματείο όλα τα μέλη είναι ισότιμα.

Εκτός του απερχόμενου προεδρείου του ΣΥΤΑ και αυτού της Γ.Σ., η συμμετοχή των εργαζόμενων περιορίστηκε σε μια τηλεφωνική επί της ουσίας παρέμβαση, όπως στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές περιθωριακών καναλιών που βγάζουν τηλεφωνήματα τηλεθεατών στον αέρα. Εκεί βέβαια τουλάχιστον σε αφήνουν γενικά να μιλήσεις, ενώ στη δική μας περίπτωση ο πρόεδρος της συνέλευσης σε ρόλο Τάκη Τσουκαλά αναλάμβανε να κόβει τους “αντιφρονούντες”, χωρίς τη χαρακτηριστική επωδό “άντε γεια” είναι η αλήθεια, καθώς η διαδικασία έπρεπε να διέπεται κι από μια υποτιθέμενη σοβαροφάνεια.

Δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και οι άνευ περιεχομένου ψηφοφορίες στις οποίες κληθήκαμε να πάρουμε θέση, όπως το αν παρέχουμε εξουσιοδότηση στο ΔΣ του Συλλόγου να διαπραγματεύεται τη σύναψη συλλογικών συμβάσεων ή να προκηρύσσει απεργιακές κινητοποιήσεις. Δεδομένου ότι εξ ορισμού δεν θα μπορούσε να υπάρχει οποιοσδήποτε άλλος εκτός από το ΔΣ του σωματείου που να μπορεί να υπογράψει συλλογική σύμβαση ή να προκηρύξει απεργία, τα ερωτήματα αυτά ήταν τόσο άκυρα όσο σαν να έμπαινε σε ψηφοφορία το αν ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή ή αν η φέτα πάει με τα γεμιστά. Η σκοπιμότητα προφανής: μαζί με τα αυτονόητα ΝΑΙ στα ερωτήματα αυτά να περάσουν και τα υπόλοιπα τα οποία είχαν κάποιο πραγματικό διακύβευμα.

Το ότι κατά το προεδρείο του ΣΥΤΑ η φάρσα αυτή “κατοχύρωσε για πρώτη φορά ισότιμους όρους συμμετοχής” (άρα να υποθέσουμε ότι τις προηγούμενες φορές δεν υπήρχαν ισότιμοι όροι συμμετοχής; μόνοι τους τα μαρτυράνε…) είναι βέβαια απολύτως αναμενόμενο από κάποιους που έχουν μάθει μόνο στο “μονά ζυγά δικά τους”. Ως γνωστόν το 50-50 δεν αντέχεται…

Τα πράγματα πηγαίνουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυτή της ουσιαστικής απαγόρευσης της συλλογικής και ανεξάρτητης από κράτος και εργοδοσία λειτουργίας των συνδικάτων και της απώλειας κάθε δικαιώματος και κατάκτησης που είχε αποτυπωθεί και κανονιστικά μέσα από αγώνες προηγούμενων δεκαετιών. Στις επερχόμενες αρχαιρεσίες μπορεί να μπει ένα προσωρινό ανάχωμα στην πορεία αυτή, αλλά όχι και να αντιστραφεί, καθώς δεν πρόκειται για ένα ζήτημα απλής εναλλαγής προσώπων στη διοίκηση του σωματείου αλλά ουσιαστικής τομής στη λειτουργία του. Με διαδικασίες που θα διασφαλίζουν την ισότιμη συμμετοχή όλων των συναδέλφων στις οποίες θα υπάρχει βήμα για την έκφραση κάθε πρότασης, χωρίς αποκλεισμούς και προειλημμένες αποφάσεις, χωρίς λογικές κοινοβουλευτικής ανάθεσης, και«εκπροσώπησης» των εργαζομένων ερήμην των ίδιων.

Μόνιμος σύνδεσμος 1 σχόλιο

Για τα απαράδεκτα «υγειονομικά» μέτρα

7 Νοεμβρίου, 2021 at 11:13 μμ (Εργατικά, Τράπεζες)

Εγκληματικές οι ευθύνες της κυβέρνησης ΝΔ για την πανδημία!

Συνεχίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη την απαράδεκτη διαχείριση της πανδημίας, με το λαό να πληρώνει το μάρμαρο. Αντί να ενισχύσει τη δημόσια υγεία, με προσλήψεις μόνιμων γιατρών και ενίσχυση των νοσοκομείων, εντείνει τους διαχωρισμούς και προβάλει μόνο την ατομική ευθύνη επιβάλλοντας τιμωρητικά μέτρα χωρίς αντίκρισμα ούτε επιστημονική βάση.

Η χώρα αριθμεί πλέον 16000 νεκρούς από τον κορονοϊό, οι διασωληνωμένοι εκτοξεύτηκαν, αλλά η ΝΔ δεν αλλάζει τακτική, παρότι παραδέχτηκε την αποτυχία της με τον μετασχηματισμό της κυβέρνησης και την αλλαγή του Υπουργού Υγείας, ξηλώνοντας τον πρόεδρο του ΕΟΔΥ. Μετά τα συνεχόμενα λοκντάουν και τα πρόστιμα για γελοίους λόγους, τώρα η κυβέρνηση εκδικείται τους ανεμβολίαστους, τσουβαλιάζοντας όλους ανεξαιρέτως, όταν με την πολιτική της ενισχύει την ακροδεξιά και τη σκοταδιστική φιλολογία ενάντια στα εμβόλια. Πώς να ξεχάσουμε το εκφυλιστικό μέτρο των Bonus 150 ευρώ για όσους νέους εμβολιάζονταν; Η κοινωνία δεν αντέχει πια, μετά από 2 χρόνια, να ακούει τον πρωθυπουργό να ανακοινώνει νέα απαράδεκτα μέτρα, που μόνο με την πανδημία δεν έχουν σχέση.

Παρότι έχει αποδειχθεί ότι μόνο τα πολλά και συχνά τεστ για όλους μπορούν να αναχαιτίσουν την εξάπλωση του ιού  και να προστατεύσουν τις ευπαθείς ομάδες, αυτοί απαγορεύουν τα – μόνα πραγματικά αξιόπιστα- μοριακά τεστ στα δημόσια νοσοκομεία για τους ανεμβολίαστους, ενώ υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να κάνουν 2 rapid test  με δικά τους έξοδα. Τους βάζουν δηλαδή να ενισχύουν τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα με 80 ευρώ το μήνα από την τσέπη τους! Από εκεί που έβαζαν σε καραντίνα τις επαφές κρουσμάτων χωρίς τη διενέργεια τεστ κι άρα δεν μπορεί να εκδοθεί πιστοποιητικό νόσησης, τώρα έχουν εγκαταλείψει πλήρως μέχρι και την ιχνηλάτηση!  Τον Αύγουστο οι τουρίστες είχαν πλήρη πρόσβαση και έμπαιναν χωρίς τεστ, σήμερα όμως, οι ανεμβολίαστοι μόνο στις εκκλησίες μπαίνουν, γιατί ο ιός φυσικά δεν κολλάει στους ναούς.

Παράλληλα, κι αυτό δείχνει πόσο αδιαφορούν πραγματικά για την πανδημία και την εξάπλωσή της, στις τράπεζες παρατηρούμε ότι σε περίπτωση κρούσματος, οι εμβολιασμένοι καλούνται να εργαστούν χωρίς καν τεστ(!), ενώ είναι τεκμηριωμένο ότι η πανδημία εξαπλώνεται από όλους, και το εμβόλιο προστατεύει από βαριά νόσηση. Ο παραλογισμός και η ασυδοσία των εργοδοτών είναι τέτοια που για παράδειγμα στην Εθνική Τράπεζα, ενώ τα μοριακά τεστ γίνονται δωρεάν στο ΤΥΠΕΤ, ζητούνται ιδιωτικά rapid test επίτηδες για να πληρώνουν οι συνάδελφοι! Για να μην πούμε για τα πλημμελή μέτρα πρόληψης, καθώς αντισηπτικά στέλνουν πια ένα το μήνα για δείγμα, ενώ η υποχρέωσή τους εξαντλήθηκε στις 5 υφασμάτινες μάσκες που έστειλαν τον Απρίλη του 2020. Καταξοδεύτηκαν…

Και τώρα έρχονται να απαγορεύσουν την είσοδο στις τράπεζες κι άλλους δημόσιους χώρους στους ανεμβολίαστους, αν δεν προσκομίσουν πρόσφατο rapid τεστ, ενώ φορέας του ιού μπορεί να είναι και κάποιος με πιστοποιητικό εμβολιασμού. Δηλαδή πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους 10 ευρώ για τεστ για να εξυπηρετηθούν στο δημόσιο ή την τράπεζα, για τιμωρία και εκδίκηση, όχι γιατί έτσι θα σταματήσει η διασπορά του ιού. Βούτυρο στο ψωμί των τραπεζιτών, που με πρόσχημα την πανδημία, βρήκαν την ευκαιρία για νέα δραστική μείωση του προσωπικού, αφήνοντας ολόκληρες περιοχές της χώρας χωρίς τραπεζική εκπροσώπηση. Αποκλείουν δηλαδή την πρόσβαση στις τράπεζες και άλλες υπηρεσίες σε μεγάλα μέρη του πληθυσμού.

Επιδιώκουν να εξοντώσουν ακόμα περισσότερο το  προσωπικό των τραπεζών, που έχει ξεζουμιστεί και υποφέρει από την πίεση και την εντατικοποίηση με τις απανωτές εθελούσιες και τις αποσχίσεις. Θέλουν να μας φέρουν- ακόμα περισσότερο- σε αντιπαράθεση με την πελατεία, που εξοργισμένη περιμένει σε ουρές για ώρες ή κάνει δεκάδες χιλιόμετρα στην επαρχία προκειμένου να εξυπηρετηθεί για τραπεζικές συναλλαγές οι οποίες γίνονται μόνο με φυσική παρουσία, ή περιμένει για ώρες σε ένα ακουστικό του τηλεφωνικού κέντρου, με αποτέλεσμα να ξεσπάει πάνω στους τραπεζοϋπαλλήλους.

Η ΟΤΟΕ, απ’ την άλλη, ζητάει να προσληφθούν ιδιώτες σεκιούριτι, δηλαδή να μπουν κι άλλες εταιρείες στις τράπεζες, ενώ δεν αντιπαρατίθενται στην εφαρμογή του απαράδεκτου μέτρου. Βέβαια τι να λέμε! Εδώ ο Σύλλογος της Alpha Bank, ο οποίος ελέγχεται από την έτερη παράταξη της ΝΔ, την Ενότητα/Νέα Πορεία, πρώτος ως λαγός του ΣΕΒ, είχε ζητήσει να απολύονται όσοι δεν εμβολιάζονται!

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Το εμβόλιο προστατεύει και είναι ένα όπλο κατά της πανδημίας, όμως δεν είναι το μοναδικό. Η κυβέρνηση με τους επιστήμονες-τηλεπερσόνες που εδώ και 2 χρόνια σαν παπαγαλάκια της κυβερνητικής πολιτικής έχουν απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου – θυμόμαστε τι έλεγαν στην αρχή για τις μάσκες!-, έχει πετύχει να καλλιεργήσει την καχυποψία απέναντι στα εμβόλια, παράλληλα με την επέλαση του σκοταδιστικού φονταμενταλισμού.

 Τα μέτρα αυτά είναι το αποκορύφωμα στην απαράδεκτη διαχείριση της πανδημίας, για την οποία είναι υπεύθυνη η κυβέρνηση ΝΔ, ενώ σιγοντάρουν ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ με την απουσία στοιχειώδους αντιπολίτευσης. Έχουν διαλύσει τη δημόσια υγεία για να μας αναγκάσουν να πληρώνουμε στα ιδιωτικά κέντρα, αυτή είναι η πολιτική του Μητσοτάκη.

Απαιτούμε να ανακληθούν όλα αυτά τα απαράδεκτα μέτρα, δεν θα την πληρώσουμε οι συνάδελφοι στο δίκτυο τραπεζών, ως εδώ! Όχι στην υποχρεωτικότητα, όχι στους διαχωρισμούς, κανένας αποκλεισμός από πρόσβαση σε τράπεζες και υπηρεσίες, ευρεία ενημέρωση του λαού για τα εμβόλια από νοσοκομειακούς γιατρούς. Να πάρουν μέτρα για τα μέσα συγκοινωνίας, αυξάνοντας άμεσα τα οχήματα, να μην στοιβάζεται ο κόσμος για να πάει στη δουλειά του. Να σταματήσουν τα εκδικητικά μέτρα που δεν πείθουν ενώ δημιουργούν  αντίθετα αποτελέσματα.

Αυτό που χρειάζεται είναι αφενός μαζικές προσλήψεις στις τράπεζες ώστε να εξυπηρετείται ο κόσμος, και αφετέρου ενίσχυση των νοσοκομείων με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ενίσχυση της δημόσιας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας καθώς στη Θεσσαλονίκη πχ δεν υπάρχει ελεύθερη ΜΕΘ, υγειονομική σοβαρότητα στην επιδημιολογική επιτήρηση, σωστή ενημέρωση από τους κατάλληλους ανθρώπους για τον εμβολιασμό χωρίς αντιεπιστημονικές αρλούμπες, χωρίς δωροδοκίες και χωρίς «βούρδουλες».

Νοέμβριος 2021

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Να σταματήσουμε τον οδοστρωτήρα των τραπεζών πριν λιώσει τις ζωές μας!

6 Ιουλίου, 2021 at 11:02 μμ (Εργατικά, Τράπεζες)

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Το βαρέλι δεν έχει πάτο όσον αφορά τις ορέξεις των τραπεζιτών, που έχουν εξαπολύσει καθημερινή βίαια επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους στον κλάδο αλλά και την κοινωνία.

Δεν πρόλαβαν να κλείσουν εκατοντάδες καταστήματα μέσα στο 2020, και όλες οι τράπεζες ανακοινώνουν νέα λουκέτα καταστημάτων μέσα στο 2021 και ταυτόχρονα πιέζουν τρομοκρατικά το προσωπικό κάθε ηλικίας να μείνει άνεργο με προγράμματα αποχώρησης που απροκάλυπτα πλέον δεν είναι «εθελούσια». Δεν καταλαβαίνουν ούτε από πανδημία, ούτε από καλοκαίρι και άδειες, είναι αδίστακτοι οι γιάπηδες των τραπεζών. Αδιαφορούν πλήρως για κομμάτια της κοινωνίας που μένουν χωρίς τραπεζικό κατάστημα και έχουν ανάγκη προσωποποιημένη εξυπηρέτηση, δηλαδή ηλικιωμένους, πρόσφυγες, ανθρώπους της επαρχίας. Οι εργαζόμενοι τρέχουμε να καλύψουμε κενά με απίστευτη εντατικοποίηση και η κοινωνία καλείται να αρκεστεί σε αυτόματους τηλεφωνητές, κλικ στον υπολογιστή και ώρες χαμένες σε αποστάσεις και αναμονές λες και η τραπεζική εξυπηρέτηση είναι αγαθό πολυτελείας.

Στην Τράπεζα Αττικής κλείνουν 12 καταστήματα και έτρεξε νέο πρόγραμμα αποχώρησης με ιδιαίτερα χαμηλές αποδοχές, με μεγάλη πια για όλους απόκλιση από την συνταξιοδότηση και με τεράστιες πιέσεις στους συναδέλφους να «πάρουν μια προσφορά που δεν θα μπορούν να αρνηθούν». Οι δύο συνάδελφοι που διάλεξαν να παραμείνουν στην εργασία τους στο κατάστημα Πύργου που συγχωνεύτηκε, ο ένας απολύθηκε κι ο δεύτερος τέθηκε σε αναστολή σύμβασης εργασίας (δηλ. με μισθό 534 ευρώ το μήνα, εκμεταλλευόμενη η Διοίκηση της τράπεζας τις προβλέψεις Μητσοτάκη υπέρ των εργοδοτών). Παράλληλα, έπεσαν τρομοκρατικά τηλεφωνήματα σε δεκάδες συναδέλφους που εργάζονται σε καταστήματα των οποίων επίκειται το κλείσιμο αυτό το μήνα, ότι δεν υπάρχει θέση γι΄ αυτούς αλλού και πρέπει να επιλέξουν την αποχώρηση καθώς θα κλείσουν κι άλλα καταστήματα. Φήμες κάνουν λόγο για κλείσιμο τόσων καταστημάτων το επόμενο τρίμηνο, που αν ισχύσει σημαίνει ότι σε λίγους μήνες θα κλείσουν το 40% του δικτύου της Τράπεζας!

Στην Τράπεζα Πειραιώς ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες ότι θα κλείσουν 62 καταστήματα, σε συνέχεια των όσων είχαν κλείσει το 2020 και ξεκίνησε νέο πρόγραμμα εθελούσιας. Πριν ένα μήνα είχαν γίνει μετακινήσεις εργαζομένων, που φαίνεται πού αποσκοπούσαν, δηλαδή σε πραγματικούς διωγμούς και στοχοποιήσεις. Ήδη στην επαρχία άρχισαν εκβιασμοί στους εργαζόμενους των καταστημάτων που συγχωνεύονται ότι «δεν ταιριάζουν με το προφίλ του μετασχηματισμού, δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα απορροφηθούν». Με θράσος διακηρύσσουν ωμά στους συναδέλφους ότι «οι εργαζόμενοι των καταστημάτων που κλείνουν πρέπει υποχρεωτικά να αποχωρήσουν με εθελούσια, αλλιώς θα απολυθούν».

Στην Εθνική,δεν πρόλαβαν να κλείσουν 41 καταστήματα ως τον Γενάρη, και ανακοινώθηκαν σε 5 μήνες μετά ότι άλλα 25 καταστήματα διακόπτουν οριστικά σε Αττική και επαρχία, μερικά μάλιστα στην καρδιά του καλοκαιριού τον Ιούλιο! Μόνο «εθελούσια» δεν είναι η επιλογή για αποχώρηση, αφού κλείνουν καταστήματα στον Έβρο όπου η επόμενη επιλογή είναι 100 χλμ μακριά για όποιον μείνει. Και βέβαια, πάει πακέτο με συνέχιση του προγράμματος εθελούσιας, αφού οι 1500 που αποχώρησαν μέσα σε ένα χρόνο δεν είναι αρκετοί και η Τράπεζα έχει χρήματα που περίσσεψαν, όπως ανακοίνωσαν στο Σύλλογο, για να διώξουν κι άλλους! Ταυτόχρονα, έγιναν επιπλέον μετακινήσεις 100 εργαζόμενων σε «έργο» που συνδέεται με τα κόκκινα δάνεια για να αναγκαστούν να φύγουν και κυκλοφόρησε Πράξη διοίκησης για μεταβλητές αποδοχές.

Η εργοδοτική τρομοκρατία, το μπαράζ διωγμών των εργαζόμενων στις τράπεζες έχει πια φτάσει ταβάνι! Οι τράπεζες πλέον προχωρούν ραγδαία και βίαια στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων: κλείνοντας καταστήματα διώχνουν μαζικά προσωπικό που υπάγεται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Την ίδια στιγμή που εκβιάζουν χιλιάδες συναδέλφους να μείνουν άνεργοι, αντικαθιστούν τις ανάγκες με ελαστικά εργαζόμενο προσωπικό, νέους εργαζόμενους με 700 ευρώ μισθό και χωρίς δικαιώματα, εργαζόμενους με ατομικές συμβάσεις 3μηνες και μέσω εταιρειών. Παράλληλα, χιλιάδες εργαζόμενοι στις κεντρικές υπηρεσίες είναι εδώ και 15 μήνες σε μόνιμο σχεδόν καθεστώς τηλεργασίας, με σχέδιο που αποσκοπεί να παραμείνουν σε μόνιμη βάση χωρίς γραφείο, περιφερόμενοι με ένα λάπτοπ, απελευθερώνοντας τις τράπεζες από μεγάλα λειτουργικά κόστη και ευθύνες. Οι τράπεζες ετοιμάζονται πρώτες να εφαρμόσουν το αντεργατικό τερατούργημα του Χατζηδάκη που ψηφίστηκε τον μήνα που πέρασε.

Έχοντας την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης ΝΔ, όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων και του ΣΥΡΙΖΑ, που τους έδωσαν δισεκατομμύρια ευρώ για στήριξη με τις ανακεφαλαιοποιήσεις, οι μέτοχοι των τραπεζών αφού γλέντησαν με τα χρήματα του ελληνικού δημοσίου λειτουργούν εντελώς παρασιτικά σε βάρος της κοινωνίας και προκαλούν με την πολιτική τους και εν μέσω πανδημίας. Την ίδια στιγμή που ετοιμάζονται να πλειστηριάσουν χιλιάδες σπίτια φτωχών τμημάτων του λαού, τα μεγαλοστελέχη των τραπεζών που κάνουν μεταγραφές από τράπεζα σε τράπεζα απολαμβάνουν μισθούς και προνόμια που συνιστούν πραγματική πρόκληση, και οι τράπεζες γεμίζουν νεοφερμένους γιάπηδες – ρουσφέτια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που μπαίνουν σωρηδόν.

Όμως εξίσου εντυπωσιακή είναι η στήριξη του συνδικαλιστικού κινήματος στις επιλογές αυτές των τραπεζών. Η ΟΤΟΕ έχει από καιρό περάσει στο στρατόπεδο των εργοδοτών μας και τώρα οι μάσκες πέφτουν. Όταν υπέγραφε την κλαδική σύμβαση με θριάμβους και πανηγυρισμούς, ήξερε ότι δεν υπήρχε ρήτρα μη απολύσεων αφού δεν την δεχόντουσαν οι τράπεζες και οι ίδιοι δεν οργάνωσαν κανέναν αγώνα για να την επιβάλουμε. Αυτήν την 3ετία, η πλειοψηφία της ομοσπονδίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΝΟΤΗΤΑ/ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ δεν αντέδρασε ούτε για τα μάτια του κόσμου και αποδέχτηκε πλήρως ακόμα και αυτές τις βίαιες επιλογές των τραπεζών να εκδιώξουν χιλιάδες τραπεζοϋπάλληλους με κάθε τρόπο: 2000 συνάδελφοι έχουν βρεθεί στα fund από Πειραιώς – Eurobank- Alpha Bank με τις ευλογίες της ΟΤΟΕ, χιλιάδες άλλοι αποχώρησαν εξαιτίας των λουκέτων στα καταστήματα και των μειώσεων στους μισθούς τους. Οι οικονομικές εφημερίδες βγάζουν κάθε μέρα τα στοιχεία για τις περικοπές προσωπικού και καταστημάτων, αλλά η ΟΤΟΕ αδιαφορεί.

Συγκάλυψαν και δεν αφιέρωσαν μια λέξη για να καταγγείλουν την απόλυση της συναδέλφισσας στην Eurobank  πριν λίγους μήνες επειδή δεν έφυγε με την εθελούσια, ενώ δεν προκήρυξαν καμία κινητοποίηση για τις 2 απολύσεις στην Αττικής σήμερα. Διατείνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ενώ προβάλλουν στις συνδικαλιστικές τους εφημερίδες τα προγράμματα των εθελουσιών σαν παπαγαλάκια των τραπεζιτών. Βρήκαν όμως χρόνο και προτίμησαν να παζαρεύουν πίσω από τις πλάτες μας να τα βρουν με τους τραπεζίτες για την τηλεργασία! Πριν διαβουλευτούν με την εργοδοσία οφείλουν να ακούσουν τη γνώμη και τη βιωμένη εμπειρία των συναδέλφων.

Τα ίδια κάνουν οι παρατάξεις αυτές και στους Επιχειρησιακούς Συλλόγους. Έχουν αφήσει απροστάτευτους τους εργαζόμενους. Έχουν μείνει στις καρέκλες τους πάνω από ένα χρόνο επιπλέον αφού δεν έχουν προκηρύξει εκλογές λόγω πανδημίας (με την κάλυψη του νόμου), αρνούνται να συγκαλέσουν Γενική συνέλευση, να δώσουν ρόλο στους εργαζόμενους να αποφασίσουν οι ίδιοι για τις ζωές τους. Οι εργαζόμενοι απαιτούσαν κλιμάκωση του αγώνα για το εργασιακό νομοσχέδιο, κι αυτοί δεν προκήρυξαν ούτε απεργία στις 16 Ιούνη, όπως είχαν κάνει και στις 3/6.

Η μόνη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει η ΟΤΟΕ στους τραπεζοϋπαλλήλους είναι να παραιτηθεί και να προχωρήσουμε σε έκτακτο συνέδριο άμεσα. Να εκλεγούν αντιπρόσωποι από συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε νομό ανά τράπεζα, να πάρουν πάνω τους την υπόθεση του σοβαρού αγώνα που επείγει να οργανώσουμε άμεσα.

Ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες, δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές… Έχουμε δύναμηπου οι εργοδότες αναγνωρίζουν και γι΄αυτό υπαγορεύουνστην κυβέρνηση να πάρει κάθε μέτρο ενάντια στα όπλα μας, όπως τις απεργίες, γι΄ αυτό μας θέλουν απομονωμένους στα σπίτια μας μπροστά στις οθόνες τους μονίμως διαθέσιμους. Ας μην επιτρέψουμε άλλο στους κηφήνες να κάνουν κουμάντο.

Ιούλιος 2020

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051, 6980925499

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Δευτέρα 5 Ιούλη απεργούμε και συμμετέχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση 7-10 π.μ. στο κτίριο διοίκησης της πλ. Κλαυθμώνος.

4 Ιουλίου, 2021 at 8:23 μμ (Αττικής)

Η υψηλή συμμετοχή στην απεργία της Τρίτης 29/6 και η παραπάνω από ευπρόσωπη παρουσία στην απεργιακή κινητοποίηση στην Κλαυθμώνος έδειξε ότι οι εργαζόμενοι της AtticaBank έχουν τη θέληση να αγωνιστούν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να αποτρέψουν τους κανιβαλικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας.

Σε πείσμα των διαχρονικά και συστηματικά καλλιεργουμένων αντιλήψεων για το μάταιο των αγώνων, στην πραγματικότητα η κινητοποίησή μας ενόχλησε και μάλιστα αρκετά. Τόσο ώστε κλήθηκε μέχρι και διμοιρία των ΜΑΤ για την περιφρούρηση του κτιρίου απέναντι σε ανύπαρκτες απειλές για να αποχωρήσει κάποια ώρα αργότερα ελλείψει αντικειμένου και εν μέσω ειρωνειών. Όταν η πλευρά μας παύει να παρακολουθεί αδρανής και κάνει πράγματα, έστω και φαινομενικά μικρά, ο φόβος αλλάζει εύκολα στρατόπεδο.

Μια 24ωρη δεν θα αντιστρέψει τη ροή των γεγονότων, μπορεί όμως να γίνει αφετηρία ενός αγώνα που θα φέρει αποτελέσματα αν έχει συνέχεια και προοπτική, συνέπεια λόγων και έργων και αναβαθμιστεί ποιοτικά και ποσοτικά, όλο αυτό που είθισται να περιγράφεται μονολεκτικά ως κλιμάκωση.

Κλιμάκωση στην περίπτωσή μας σημαίνει πρωταρχικά διεύρυνση του αγωνιστικού μετώπου με υπέρβαση του στενά επιχειρησιακού πλαισίου και μετατροπή του σε κλαδικό καθώς κατεξοχήν κλαδικό είναι το ζήτημα. Ανάλογες εξελίξεις τρέχουν σε όλες τις τράπεζες, οι διοικήσεις τους κορυφώνουν τη βιαιότητα της επίθεσής τους σε διαφορετικούς χρόνους στην καθεμία προκειμένου οι αντιδράσεις να παραμένουν κατακερματισμένες.

Απέναντι στις επιθέσεις αυτές, η εκκωφαντική σιωπή της ΟΤΟΕ που δεν καταδέχτηκε να βγάλει ούτε ένα τυπικό μήνυμα συμπαράστασης στην κινητοποίηση ενός σωματείου μέλους της εν μέσω απολύσεων, είναι απολύτως ενδεικτική του που οδηγούν τα πράγματα και πόσο μας υπολογίζουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Η κλιμάκωση του αγώνα μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Την Τρίτη οι εργαζόμενοι της τράπεζας έπειτα από πολύ καιρό βρεθήκαμε σε μια κοινή δράση: (ξανά-)γνωριστήκαμε, συζητήσαμε, χαμογελάσαμε, στεναχωρηθήκαμε, κλάψαμε, θυμώσαμε, διαφωνήσαμε, αλλά τελικά κάναμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά. Αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες αναντικατάστατες.

Ζητάμε την άμεση σύγκλιση γενικής συνέλευσης του Συλλόγου. Δεν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου, οι εξελίξεις τρέχουν και οι εργαζόμενοι αγωνιούν. Οι συνθήκες της εποχής ευνοούν τη διεξαγωγή μιας διαδικασίας με όλες τις υγειονομικές προϋποθέσεις ασφαλείας (σε ανοιχτό χώρο και με επικουρική χρήση ηλεκτρονικών μέσων). Η ηγεσία του Συλλόγου οφείλει χωρίς δικαιολογίες και μισόλογα να δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους να αποφασίσουν οι ίδιοι πώς θα δώσουν τη μάχη για να σώσουν τις δουλειές τους και κατ’ επέκταση τις ζωές τους.

Ο μόνος δρόμος για τους τραπεζοϋπαλλήλουςείναι η οργάνωση από τα κάτω, η συναδελφική αλληλεγγύη, ο σκληρός και δυναμικός αγώνας. Όπως βρεθήκαμε την Τρίτη έξω από το κτίριο του ΤΣΜΕΔΕ και τη Διοίκηση της AtticaBank, έτσι θα βρεθούμε και στη νέα 24ωρη απεργία στις 5/7 και κυρίως στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να επιστρέψουν οι δύο συνάδελφοί μας στη δουλειά, για να μην απολυθεί κανένας άλλος συνάδελφος.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Η εργοδοτική τρομοκρατία της AtticaBank πρέπει να λάβει την απάντηση που της αξίζει!

1 Ιουλίου, 2021 at 8:54 μμ (Αττικής)

Η νέα προκλητική κίνηση της Διοίκησης της Τράπεζας Αττικής πριν λίγες μέρες να απολύσει ένα συνάδελφο και να θέσει άλλον ένα σε αναστολή σύμβασης εργασίας με τα πενιχρά 534 ευρώ μηνιαίως από το κατάστημα Πύργου το οποίο έκλεισε, ως αντίποινα επειδή θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται και να μη μείνουν άνεργοι, επιβεβαιώνει με το χειρότερο τρόπο αυτό που τόσο καιρό καταγγέλλουμε: οι τραπεζίτες θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα εργασιακά δικαιώματα και να εκτινάξουν τα κέρδη τους, με μέσο τις απολύσεις, τα κλεισίματα καταστημάτων, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Πλέον οι εκβιασμοί είναι ωμοί: στην Τράπεζα Αττικής προειδοποιούν τηλεφωνικά τους συναδέλφους των επόμενων καταστημάτων που δρομολογούνται για κλείσιμο ότι δεν υπάρχει θέση αλλού να τους απορροφήσουν, και αν δεν φύγουν με το πρόγραμμα αποχώρησης που προβλέπει την αποζημίωση απόλυσης συν κάτι παραπάνω, θα απολυθούν με συνοπτικές διαδικασίες! Και ξεκίνησαν για παραδειγματισμό και εργοδοτική τρομοκρατία από το κατάστημα Πύργου.

Η αντίδραση των συναδέλφων στην Αττικής ωστόσο με την τεράστια συμμετοχή τους στην 24ωρη απεργία δείχνει ότι δεν θα είναι εύκολη υπόθεση για τα στελέχη της Attica Bank: οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στην προειδοποιητική απεργία και στην απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα και απαιτούν κλιμάκωση του αγώνα, νέες απεργίες με οργάνωση – καταλήψεις – συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη, έκτακτη Γενική Συνέλευση, συντονισμό με όλο τον κλάδο και αγωνιζόμενα σωματεία.

Η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΝΟΤΗΤΑ, δεν είναι απλά φάντασμα ή θεατής, αφού ούτε ανακοίνωση δεν πρόλαβε να γράψει, πολύ περισσότερο να καλέσει σε κινητοποιήσεις για ένα ζήτημα που είναι αμιγώς κλαδικό αφού σε 3 τράπεζες ταυτόχρονα (Εθνική-Πειραιώς-Αττικής)υπάρχει μπαράζ κλεισιμάτων – εκβιασμών – προγραμμάτων αποχώρησης.Είναι θεματοφύλακας των τραπεζιτών και εμπόδιο για να υπάρξει οποιαδήποτε αντίσταση και αγώνας απέναντι στην επέλαση των τραπεζών.

Αφού δεν έκανε τίποτα για την απολυμένη συναδέλφισσα στη Eurobank, για τους χιλιάδες εργαζόμενους της Πειραιώς, της Eurobankκαι της AlphaBankπου βρέθηκαν εν μια νυκτί στα funds, για τις εκατοντάδες απολύσεις ετών των ενοικιαζόμενων συναδέλφων μας που εργάζονταν δίπλα μας κάνοντας την ίδια δουλειά με εμάς, έτσι η ΟΤΟΕ «αδειάζει» ακόμη πιο προκλητικά τους συναδέλφους στην AtticaBank. Η περίφημη κλαδική σύμβαση που ορθά καταγγέλλαμε αφού δεν είχε ρήτρα απολύσεων αλλά ευχολόγια που οι τραπεζίτες πολύ εύκολα ανακαλούν, ξανά αποδεικνύεται πουκάμισο αδειανό.

Ο μόνος δρόμος για τους τραπεζοϋπαλλήλουςείναι η οργάνωση από τα κάτω, η συναδελφική αλληλεγγύη, ο σκληρός και δυναμικός αγώνας. Όπως βρεθήκαμε την Τρίτη έξω από το κτίριο του ΤΣΜΕΔΕ και τη Διοίκηση της AtticaBank, έτσι θα βρεθούμε και στη νέα 24ωρη απεργία στις 5/7 και κυρίως στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να επιστρέψουν οι δύο συνάδελφοί μας στη δουλειά, για να μην απολυθεί κανένας άλλος συνάδελφος.

1/7/2021

Μαρία Ξιφαρά, Μέλος Γενικού Συμβουλίου ΟΤΟΕ

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051, 6980925499

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Στιγμιότυπα από την κινητοποίηση της 29/6

1 Ιουλίου, 2021 at 12:27 πμ (Αττικής)

Οι απρόσκλητοι επισκέπτες

Ευχαριστούμε θερμά τους αλληλέγγυους συναδέλφους μας εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που ανταποκρίθηκαν και παρέστησαν, στο βαθμό που μπορούσε ο καθένας, στην κινητοποίηση. Η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Τρίτη 29 Ιούνη απεργούμε. Συγκέντρωση στο κτίριο διοίκησης της Πλ. Κλαυθμώνος (ΤΣΜΕΔΕ)

27 Ιουνίου, 2021 at 8:04 μμ (Αττικής, Εργατικά)

Την περασμένη Πέμπτη εκτυλίχθηκε ένα ακόμα επεισόδιο στον αμείλικτο πόλεμο που έχει κηρύξει η διοίκηση της Τράπεζας ενάντια στους εργαζομένους της από την πρώτη ήδη ημέρα που ανέλαβε, πάντα στο όνομα της “εξυγίανσης” βεβαίως-βεβαίως. Στα πέντε περίπου χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε εκατοντάδες συνάδελφοί μας έχουν αποχωρήσει εκόντες άκοντες ενώ όσοι κι όσες παραμείναμε είδαμε τους μισθούς μας να πετσοκόβονται, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα να χάνονται και τις εργασιακές συνθήκες μας να επιδεινώνονται.

Οι διοικούντες μας από την άλλη πρόσθεσαν μερικά μηδενικά ακόμα στις καταθέσεις που τηρούν σε τράπεζες του εξωτερικού, διεκπεραιώνουν κυβερνητικά και άλλα ρουσφέτια προσλαμβάνοντας αβέρτα υψηλόμισθα περιφερόμενα στελέχη από την αγορά, εκποιούν την Τράπεζα κομμάτι-κομμάτι μέσω outsourcing μοιράζοντας σε ημέτερους δουλειές εκατομμυρίων που θα μπορούσαν να γίνονται από το προσωπικό της Τράπεζας. Αν λάβουμε δε υπόψη και το γεγονός ότι οι κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες που αντιμετώπιζαν παραγράφηκαν με νομοθετική παρέμβαση, καταλαβαίνουμε ότι έχουν κάθε δικαίωμα να ατενίζουν το προσωπικό τους μέλλον με αισιοδοξία.

Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο και για την Τράπεζα καθώς αντί για τη διάσωση τελικά επέφεραν τη διάλυσή της – η οποία για ευνόητους λόγους είθισται να αποκαλείται “μετασχηματισμός”. Όσο κι αν προσπαθούν οι συνάδελφοι του δικτύου (και ιδιαίτερα των καταστημάτων που κλείνουν) να πείσουν τους πελάτες ότι όλα βαίνουν καλώς κι απλώς πλέον η επίσκεψη σε τραπεζικό κατάστημα θα ισοδυναμεί με ταξίδι, αναπόφευκτα ακούγονται σαν την ορχήστρα του Τιτανικού. Κι επειδή ως γνωστόν οι επιτυχίες έχουν πολλούς πατεράδες ενώ οι αποτυχίες είναι ορφανές, η ευθύνη μετακυλίεται στους συνήθεις ύποπτους, τους εργαζόμενους, που “είναι υπεράριθμοι”, “δεν είναι αποδοτικοί” και δεν έχουν ενστερνιστεί τη “νέα εταιρική κουλτούρα”.

Δεν περιμέναμε βέβαια στο όνομα του «αλληλοσεβασμού» των «κοινωνικών εταίρων» η διοίκηση να σεβαστεί τις ζωές μας. Ακόμα κι εκείνοι που, στο πλαίσιο του εργοδοτικού συνδικαλιστικού ρόλου τους, είχαν κάνει σημαία παρόμοιες αυταπάτες σερβίροντάς τες άφθονα με κάθε ευκαιρία, σήμερα αναγκαστικά αλλάζουν ρότα ή τουλάχιστον έτσι παριστάνουν.

Τις δικές μας ζωές, τις δικές μας ανάγκες δεν τις σέβονται οι διοικήσεις. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει «καλή διάθεση» στις σχέσεις της εργοδοσίας με τους εργαζόμενους. Ένα πράγμα υπάρχει: κέρδος γι’ αυτούς, με κάθε μέσο. Και εις βάρος μας.

Εις βάρος των εργαζομένων που κάθε μέρα διασφαλίζουμε τη λειτουργία της Τράπεζας, που καλούμαστε να δουλεύουμε σε άθλιες συνθήκες, μετακινούμενοι από κατάστημα σε κατάστημα, ακόμα και με ειδοποίηση που έρχεται όταν ήδη έχουμε φτάσει στη -σταθερή;- θέση εργασίας μας, να πιάνουμε στόχους που όλοι ξέρουν ότι δεν πιάνονται, κι όταν δεν τους πιάνουμε, γιατί κανείς δεν μπορεί να πείσει τον πελάτη να αγοράσει κάτι που δεν του χρειάζεται ή, που πολύ απλά, δεν έχει τα λεφτά για να το πάρει, αξιολογούμαστε αρνητικά, και, τελικά, αργά ή γρήγορα, αφού αναλώσιμους μας θεωρούν, βρισκόμαστε και εκδιωγμένοι (με αναγκαστικές εθελούσιες αποχωρήσεις) ή υπό απόλυση. Για την ακρίβεια, χωρίς καρότο, μόνο με το μαστίγιο της απειλής της απώλειας της δουλειάς μας.

Σήμερα, είναι ακόμα μια από εκείνες τις φορές, που πρέπει να το ξαναπούμε: Ή θα μπει φρένο, έστω και τώρα, στην αυθαιρεσία της διοίκησης, ή θα αναμένουμε τη σειρά μας. Πολλά χρόνια τώρα έπρεπε να ‘χει μπει φρένο, σε εποχές πιο ευνοϊκές για μας, ως εργαζόμενους, όταν μας κάλυπταν και 5 νόμοι που είχαν κερδηθεί με αγώνες και αίμα. Κάποιοι όμως, συνδικαλιστικά, θεωρούσαν ότι ήταν «νωρίς ακόμα», ότι η «εξυγίανση» της Τράπεζας ήταν το πρόταγμα στο οποίο έπρεπε να συμβάλλουμε, ότι, δε βαριέσαι, ας φύγουν και κάποιοι, λίγοι, δεν πειράζει, αρκεί κάποιοι άλλοι να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.

Σήμερα, η πραγματικότητα δεν κρύβεται. Εδώ και χρόνια καταστήματα έκλειναν, για να μειωθεί το διαβόητο “λειτουργικό κόστος”. Εδώ και χρόνια έμπαιναν οι διάφορες Qquant και οι εργολαβίες για να φεύγει προσωπικό και να αντικαθίσταται από άλλο που κοστίζει λιγότερο. Εδώ και χρόνια γίνονταν «μετακινήσεις» από την Αθήνα στην Κοζάνη, ή την Κρήτη στη Χίο, εκβιαστικές κινήσεις για ανθρώπους με οικογένειες και υποχρεώσεις. Εδώ και πολύ καιρό, οι ζωές μας, που ήταν βασισμένες στην επαγγελματική μας κατάσταση, γίνονταν κουρελόχαρτο στα χέρια της διοίκησης.

Εδώ και πολύ καιρό, εργαζόμενοι βρίσκονταν να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην -εξαναγκαστική – εθελούσια της πλάκας ή σε έναν αγώνα για την παραμονή τους, που δε γινόταν κι όταν τον αναλάμβαναν οι ίδιοι ατομικά, με μόνο μέσο τη νομική προσφυγή, δεν έβρισκε στήριξη από το ΣΥΤΑ. Πόσοι έφτασαν στα δικαστήρια με μόνο μάρτυρα ένα συνάδελφό τους (συνήθως της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων, για να λέμε την αλήθεια); Πόσοι βρέθηκαν να φτάνουν εκεί χωρίς ούτε μια κινητοποίηση ή έστω μια παρουσία συμπαράστασης έξω από την αίθουσα στην οποία κρινόταν, όχι η τύχη τους, αλλά η ζωή τους;

Τώρα ήρθε η ώρα. Την Τρίτη, επιτέλους, απεργούμε για όσους χάνουν τη δουλειά τους. Και είναι η ώρα να είμαστε όλοι εκεί. Όχι μόνο το ΔΣ. Όλοι μας. Δεν είναι η ώρα για “συμβολικές διαμαρτυρίες». Είναι η ώρα για μια δυναμική απεργία. Ασφαλώς η επιτυχία μιας κινητοποίησης εξαρτάται από την προετοιμασία της από το «οικείο συνδικάτο». Κι η αποτυχία της επίσης, για να χει μετά να λέει ότι έχει άλλοθι, κήρυξε απεργία, αλλά «δεν ακολούθησε ο κόσμος». Εμείς πρέπει να μαστε εκεί. Έξω από το ΤΣΜΕΔΕ, 7π.μ., να στηρίξουμε το δικαίωμά μας στην εργασία, να στηρίξουμε εκείνους που βρίσκονται στο στόχαστρο, να δηλώσουμε ότι δεν είμαστε πιόνια στα χέρια τους που όποτε θέλουν τα πετάνε στα αζήτητα.

Παλεύουμε για τις ζωές μας και τις ανάγκες μας επειδή κανένας άλλος δεν θα το κάνει για εμάς.

Αύριο Τρίτη 29/6 απεργούμε και συμμετέχουμε μαζικά στην παράσταση διαμαρτυρίας 7-10 π.μ. στο κτίριο διοίκησης της Πλ. Κλαυθμώνος (Π.Π. Γερμανού 3-5).

Μόνιμος σύνδεσμος 1 σχόλιο

Ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα: 10/6 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

8 Ιουνίου, 2021 at 7:58 μμ (Εργατικά)

Οι ανάγκες μας πάνω από τα συμφέροντά τους.

Συναδέλφισσες/φοι,

Η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε για ψήφιση ένα νομοσχέδιο-τερατούργημα που το παρουσιάζει, με κραυγαλέα  στήριξη από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, ως εκσυγχρονισμό που προστατεύει δήθεν τους εργαζόμενους, «εναρμονίζοντας» τη νομοθεσία στα νέα δεδομένα.

Κυνικά διαφημίζουν ότι θεσπίζουν κανόνες που θα βάλουν τάξη σε ό,τι ήδη συμβαίνει, πρόκειται επομένως για νομιμοποίηση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας με  κατάργηση του 8ώρου, ένταση της εκμετάλλευσης, ξεχείλωμα του χρόνου εργασίας, διεύρυνση της ελαστικής απασχόλησης και κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων. Είναι θράσος να ονομάζεται νομοσχέδιο «για την Προστασία της Εργασίας».

Ο νόμος είναι κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντα της εργοδοσίας. Χαντακώνει τους εργαζόμενους που θα δουλεύουν περισσότερο και θα αμείβονται λιγότερο, ενώ υψώνει εμπόδια για τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζόμενων.

Με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο δημιουργείται ένας νέος τύπος εργαζομένου. Πρόκειται για αυτόν  που ζει για να δουλεύει και μάλιστα αποκλειστικά για τις ανάγκες του κέρδους των αφεντικών και όχι για την κάλυψη των άμεσα βιοτικών αναγκών του σε τροφή, στέγη, υγεία, μετακίνηση, ψυχαγωγία. Για πρώτη φορά συνδέεται τόσο άμεσα η παροχή της εργασίας με τις ανάγκες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο μισθός αποδεσμεύεται από την παροχή της εργασίας και ο χρόνος εργασίας από ουσιώδη όρο συλλογικής ή ατομικής διαπραγμάτευσης γίνεται μέρος και περιεχόμενο του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη. Η υπέρβαση του ημερήσιου χρόνου εργασίας με την τροποποίηση του ΠΔ 88/1999 σε καθεστώς μάλιστα ευέλικτης μορφής εργασίας έχει ανυπολόγιστες οικονομικές σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες στους εργαζομένους.

Σε μια εποχή που οι άνεργοι στην χώρα ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο, που θα έπρεπε όλοι να έχουμε δουλειά με σταθερή σχέση εργασίας και θα μπορούσε με την ανάπτυξη των τεχνολογιών και την αύξηση της παραγωγικότητας, να δουλεύουμε λιγότερες ώρες και με αμοιβές που θα εξασφάλιζαν ένα βιοτικό επίπεδο αντάξιο του πλούτου που παράγουμε, μας οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα. Γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα.

Στο νέο τύπο εργαζομένου που οραματίζονται, το συλλογικό δικαίωμα της απεργίας και η δυνατότητα θέσπισης κανόνων συλλογικού δικαίου με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι συνθήκη ασύμβατη. Με το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση ΝΔ δημιουργεί καρικατούρες σωματείων χωρίς αποφασιστική και διαπραγματευτική ικανότητα, απόλυτα ελεγμένα και κατευθυνόμενα για την εξυπηρέτηση των εργοδοτικών συμφερόντων.

Οι ρυθμίσεις περί ελέγχου και περιορισμού των μορφών συνδικαλιστικής δράσης συνιστά κατάργηση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και του εργατικού αγώνα για τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, ενώ ο καθορισμός του τρόπου ψηφοφορίας συνιστά αθέμιτη παρέμβαση στα εσωτερικά του σωματείου και, δια του νομοσχεδίου, παράνομη και εξόφθαλμααντισυνταγματική κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας των σωματείων.

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη-Μητσοτάκη-Σ.Ε.Β.-Ε.Ε.-Κεφαλαίου:

• Καταργεί το 8ωρο με επέκταση στις 10 ώρες δουλειά την ημέρα. Με τη λεγόμενη διευθέτηση και τον όρο της ευελιξίας ρυθμίζεται με διευθυντικό δικαίωμα «ευέλικτα» το καθημερινό ωράριο, ώστε όταν η επιχείρηση έχει δουλειά, να δουλεύουμε και με το «νόμο» 10 ώρες την ημέρα και να «γυρνάει» τις πρόσθετες ώρες πίσω όταν… «δεν έχει δουλειά». Τα περί συναίνεσης του εργαζόμενου είναι κίβδηλα. Η συμφωνία θα είναι ατομική με ό,τι αυτό σημαίνει. Η κατάκτηση για 8 ώρες δουλειά καταργείται και ο χρόνος εργασίας υπολογίζεται συνολικά στο 6μηνο από μια «τράπεζα χρόνου». Προβλέπει ακόμα και για όσους εργάζονται 4ωρα να χρησιμοποιούνται με σπαστό ωράριο μέσα στη μέρα (ως χρόνο υπερωρίας), αρκεί να μεσολαβεί ένα 11ωρο ελεύθερο μέσα στο 24ωρο. Ίσα για να φας και να κοιμηθείς.
• Προβλέπει επί πλέον ώρες υπερωρίας ετησίως που αυξάνονται από 120 σε 150 για όλους τους κλάδους, ενώ διατηρεί και τον όρο «υπερεργασία», ο οποίος αποτελεί ελληνική πατέντα και πρωτοτυπία. Ειδικά στους κλάδους με έντονη εποχικότητα (τουρισμός, συγκοινωνίες, κ.α.) ή περιοδικότητα (κατασκευές), που οι εργαζόμενοι λιώνουν στη δουλειά,θα εργάζονται 50ωρο τη βδομάδα χωρίς υπερωρίες και η «επιστροφή των ωρών» θα είναι φούμαρα, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είτε δουλεύουν μεροκάματο, είτε απολύονται!
• Η πληρωμή του επιπλέον ημερήσιου χρόνου εργασίας δεν θα κοστίζει επιπλέον στον εργοδότη. Το προσαυξημένο ωρομίσθιο, που η αποζημίωσή του πέφτει στο 40%, θα αφορά μόνο τις «κατ’ εξαίρεση» επιπλέον 150 ώρες.  Οι εργοδότες μπορούν να εξασφαλίζουν περισσότερα κέρδη με φτηνή εργασία-λάστιχο και οι εργαζόμενοι να εξοντώνονται «για ένα κομμάτι ψωμί».
• Επεκτείνει ακόμα και το διάστημα που θα μπορεί ο εργαζόμενος να πάρει μέρος της κανονικήςάδειάς του από το Μάη ως το τέλος Σεπτέμβρη και να την εξαντλεί μέχρι και το πρώτο 3μηνο του επόμενου έτους. Έτσι, οι εργοδότες απαλλάσσονται από την υποχρέωση να πληρώσουν τις μέρες άδειας που περισσεύουν στις 31/12, ενώ χάνεται και το δικαίωμά μας στο να λαμβάνουμε την άδειά μας για αναψυχή στο έτος.
• Η κάρτα εργασίας, που θα είναι είτε εφαρμογή στο κινητό είτε ηλεκτρονική,  προβάλλεται πανηγυρικά ως εξασφάλιση του εργαζόμενου, στην πράξη όμως θα λειτουργεί σαν μηχανισμός ελέγχου, σαν «βραχιολάκι» και θα ξεκλειδώνει τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Παράλληλα ο ΣΕΒ διατυπώνει ήδη ενστάσεις για «την ορθολογική εφαρμογή της», ομολογώντας εμμέσως ότι η τήρηση κανόνων στο ωράριο δεν συμβαδίζει με την επιχειρηματική λογική των κερδών τους. Το δε διάλειμμα δεν θεωρείται χρόνος εργασίας, κάτι που σημαίνει επέκταση περισσότερο του ωραρίου.
• Καταργεί επί της ουσίας τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθώς η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» θα γίνεται με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι ο κάθε εργαζόμενος θα είναι μόνος απέναντι στον εργοδότη. Χτυπιέται η συλλογικότητα και η μαζική διεκδίκηση αιτημάτων, αφού κάθε ένας θα προσλαμβάνεται με  διαφορετική προσωπική σύμβαση.
• Ροκανίζει και άλλο την Κυριακάτικη αργία, με την επέκταση του ανοίγματος τις Κυριακές εκτός από το εμπόριο σε  νέους κλάδους (πληροφορική, datacenters, αποθήκες και logistics, έτοιμο σκυρόδεμα κλπ.). Αυτό στον κλάδο των τραπεζών αφορά άμεσα τις διευθύνσεις στα κέντρα μηχανογράφησης και πληροφορικής, τις διευθύνσεις προσωπικού,κανονιστικής συμμόρφωσης,τις αποθήκεςκα,όπου οι συνάδελφοι θα κληθούν νόμιμα να δουλέψουν Κυριακές σαν κάθε μέρα!
• Οι απολύσεις γίνονται πιο εύκολες για την εργοδοσία. Καταργείται ουσιαστικά η δυνατότητα νομικής διεκδίκησης επαναπρόσληψης (ακόμα και στην περίπτωση της καταχρηστικότητας). Δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη να απαγορεύει την προσέλευση του εργαζομένου στη δουλειά μετά την προειδοποίηση της απόλυσής του και έως την επίσημη λύση της σχέσης εργασίας (αν και το κερασάκι είναι ότι θα αμείβεται κανονικά).
• Χτυπιέται βάναυσα η δυνατότητα οργάνωσης και αντίστασης και καταργείται το δικαίωμα στην απεργία. Η λήψη απόφασης για απεργία απαιτεί το 50 + 1 των εγγεγραμμένων μελών του σωματείου  και όχι των παρευρισκομένων στη Γενική συνέλευση. Για «διευκόλυνση των εργαζομένων» μάλιστα  η ψηφοφορία μπορεί να γίνεται και ηλεκτρονικά. Επιπλέον για κήρυξη στάσεων εργασίας ή απεργίας επιβάλλει την προειδοποίηση του εργοδότη 24 ώρες πριν. Ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας που θα οδηγεί και στη διακοπή της απεργίας με δικαστική απόφαση. Δημιουργεί έναν νόμιμο και μόνιμο απεργοσπαστικό μηχανισμό καθώς υποχρεώνει τα συνδικάτα να καθορίζουν «προσωπικό ασφαλείας» με 33% των εργαζόμενων που πρακτικά κάνουν την απεργία αδύναμη έως άχρηστη για όπλο των εργαζόμενων .
• Παρεμβαίνει στη λειτουργία των σωματείων. Το νομοσχέδιο εισάγει την εγγραφή των σωματείων σε κρατικό μητρώο και υποχρεωτικά τις «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» για τα σοβαρά ζητήματα του σωματείου και για την κήρυξη απεργίας φακελώνοντας τους εργαζόμενους.

Το νομοσχέδιο χαντακώνει τη νεολαία και όλους τους εργαζόμενους!

Ο χρόνος εργασίας και η αμοιβή είναι το κλειδί της εκμετάλλευσης. Και τα δύο κτυπιούνται από τις κυβερνήσεις για όφελος των κερδών της οικονομικής ολιγαρχίας. Δεν ξεχνάμε ότι και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με τη σύμφωνη γνώμη απλώς μιας ένωσης προσώπων. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. το πάει παραπέρα και το τραβά στα άκρα με την προσωπική συναίνεση (βλέπε εργοδοτικό εκβιασμό) και την πλήρη διάλυση του 8ωρου που κατακτήθηκε με αίμα.

Με το νομοσχέδιο αυτό φαίνεται να κλείνει ένας κύκλος αντιδραστικών αλλαγών που ξεκίνησε πριν 10 χρόνια,κύριο χαρακτηριστικό του οποίου ήταν η μείωση του βασικού μισθού και η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και ανοίγει ένας νέος γύρος με σκοπό την πλήρη υποταγή του χρόνου και του αντικειμένου της εργασίας στις κερδοσκοπικές ορέξεις του εργοδότη.

Ντρέπεται και η ντροπή

Οι παρατάξεις του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού, που με τις μεθοδεύσεις τους αρνούνται την μετωπική αντιπαράθεση συνολικά με το νομό και επιλέγουν αντ’ αυτού να διεκδικήσουν “βελτιώσεις” στο νομοσχέδιο “ώστε να μην ενταθούν οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας” (δελτίο τύπου Γ.Σ.Ε.Ε). βοηθούν την κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο και να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, μετατρέπουν τις απεργίες σε “κινητές γιορτές” υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία των συνδικάτων, και δεν απαντούν στην επίθεση Κυβέρνησης-κεφαλαίου-Ε.Ε. Με μια απεργοσπαστική -για άλλη μια φορά- απόφαση η ΓΣΕΕ, όπως με τη μη συμμετοχή στην απεργία 6 Μάη,  “έδωσε γραμμή” ακύρωσης της απεργίας στις 3 Ιουνίου ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη, που ήταν ήδη αποφασισμένη από την ΑΔΕΔΥ, δεκάδες εργατικά κέντρα και εκατοντάδες σωματεία και ομοσπονδίες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Και έτρεξαν αμέσως ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΝΟΤΗΤΑ-ΕΑΚ (Σύριζα) και το ΠΑΜΕ να ακυρώσουν την απεργία 3/6 σε ΕΚΑ-ΑΔΕΔΥ και άλλα εργατικά κέντρα και σωματεία για να συμπλεύσουν με τη ΓΣΕΕ.

Για άλλη μια φορά αφήνουν τον κόσμο της εργασίας αβοήθητο στα χέρια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, ξεφτιλίζουν το ρόλο των σωματείων, τα απονομιμοποιούν ακόμη περισσότερο στη συνείδηση των εργαζόμενων και της νεολαίας, καλλιεργούν την αίσθηση της αναποτελεσματικότητας των αγώνων.Υιοθετούν την ηττοπαθή λογική του μικρότερου κακού, λένε πως η αλλαγή και ενός μόνο άρθρου θα είναι κατάκτηση για τους εργαζόμενους!

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ συμμετέχουν σε αυτή την αθλιότητα και έχουν ιστορικές πολιτικές  ευθύνες. Συμπορεύονται στο αγωνιστικό σχέδιο χαμηλών πτήσεων, ήττας και υποταγής με τη ΓΣΕΕ και γενικά τις ηγεσίες του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αρνούνται να διατυπώσουν ένα διαφορετικό σχέδιο αγώνα που θα συμβάλει σε ένα πολιτικό εργατικό κίνημα ανατροπής και όχι διαβούλευσης των όρων εξαθλίωσης και έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Με την αχαρακτήριστη επιλογή τους να αναστείλουν σε μια σειρά σωματεία και στο ΕΚΑ την απεργία 3/6, που οι ίδιοι συνυπόγραψαν και ψήφισαν σε μια σειρά γενικών συνελεύσεων σωματείων, το αποδεικνύουν.Οι εξαγγελίες για απεργιακή κλιμάκωση ήταν προγραμματισμένο να μείνουν στα λόγια. Καλούμε τον κόσμο που τους ακολουθεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να κοιτάξει προς την πλευρά των αγωνιζόμενων σωματείων που παρόλα αυτά έκαναν απεργία στις 3 Ιούνη και εδώ και μήνες συντονίζονται οριζόντια, αγωνιστικά, προσπαθώντας να φτιάξουν ένα άλλο κέντρο αγώνα που να εμπνεύσει τους εργαζόμενους.

Απέναντι στην βαθιά πολιτική επίθεση της κυβέρνησης η απάντηση του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι αποφασιστική, ταξική και πολιτική.Με πάλη για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο, για την υπεράσπιση του σταθερού 8ωρου, σε σύνδεση με το στόχο για μείωση σε 6ωρο-30ωρο, με αύξηση των αποδοχών και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.

Η πολιτική απάντηση πρέπει να δοθεί με πανεργατικό ξεσηκωμό και κίνημα ανατροπής, με ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, με αντικαπιταλιστική οπτική στο εργατικό κίνημα και όχι με ξέπνοες ηττοπαθείς λογικές που διευκολύνουν την προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής. Ο αγώνας πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζομένων και των μαχόμενων σωματείων, όχι στα παζάρια και τα απεργοσπαστικά πραξικοπήματα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Με σχέδιο κλιμάκωση και αγώνα διαρκείας, συνελεύσεις σε κάθε νομό και εκλογή επιτροπών αγώνα, 48ωρη απεργία, καταλήψεις στις τράπεζες, διαδηλώσεις καθημερινές, και νέα απεργία αν πάνε να ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Αυτή ήταν η πρότασή μας στο ΓΣ της ΟΤΟΕ στις 4/6, κόντρα στην πλειοψηφία που αποφάσισε μόνο την 24ωρη απεργία 10/6 χωρίς να δεσμευτεί για τη συνέχεια.

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή

Πάρτε πίσω το κατάπτυστο νομοσχέδιο!

• Κάτω τα χέρια από το 8ωρο. Ούτε λεπτό παραπάνω για τα κέρδη τους. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, 6ωρο, 5ήμερο για όλους. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
• Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση», στην κατάργηση του 5θήμερου, του συνεχόμενου ωραρίου, της Κυριακάτικης αργίας.
• Σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους, κατοχυρωμένη από γενική συλλογική σύμβαση. Όχι στις ατομικές συμβάσεις. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και ειδικά της ενοικιαζόμενης εργασίας μέσω εργολαβικών δουλεμπορικών εταιρειών.
• Αυξήσεις στους μισθούς. Προσλήψεις στις τράπεζες, όχι στις «εθελούσιες» περικοπές προσωπικού.
• Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Συνδικάτα ταξικά.
• Προστασία των ανέργων. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, ίσο με τον βασικό μισθό. Πλήρης κάλυψη των απωλειών της πανδημίας για όλους τους εργαζόμενους.
• Προσλήψεις για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, των κοινωνικών υπηρεσιών και όλων υπηρεσιών που καλύπτουν την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος.

Στις 10Ιούνη όλοι στην προειδοποιητική απεργία και στους δρόμους!

Κανείς στη δουλειά – κλειστά laptops

Απεργιακή συγκέντρωση 11 π.μ.. Χαυτεία 

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051, 6980925499 

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Πέμπτη 6 Μάη απεργούμε!

4 Μαΐου, 2021 at 4:12 μμ (Εργατικά, Συνδικάτα)

Πρωτομαγιά 2021: Όλα είναι δρόμος…

Όταν η εξουσία αποτυγχάνει να επιβληθεί στα κοινωνικά κινήματα με την καταστολή και μόνο, καταφεύγει, εναλλακτικά ή και συμπληρωματικά, στη μέθοδο της ενσωμάτωσης. Υιοθετεί δηλαδή τα πρόσωπα, τα γεγονότα και τα σύμβολα του αντιπάλου, δίνοντάς τους θεσμική διάσταση, διαγράφοντας ή και παραποιώντας το νόημά τους κι εντάσσοντάς τα στο δικό της αφήγημα. Αυτό που απομένει είναι μια αποστειρωμένη επέτειος μουσειακού χαρακτήρα χωρίς καμία σύνδεση με τους αγώνες και τα διακυβεύματα του σήμερα και συνεπώς παντελώς ανώδυνη για την πολιτική και οικονομική εξουσία. Όταν μπουν στο κάδρο και οι πομπώδεις “αγωνιστικές” κορόνες, εκπορευόμενες συνήθως από τους ίδιους που έχουν ξεπουλήσει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, τότε η επέτειος καταντά μια καρικατούρα της ιστορίας. 

Χάρη στην κυβέρνηση ΝΔ και το συνεταιράκι της τη ΓΣΕΕ, η φετινή εργατική Πρωτομαγιά δεν μοιάζει με τις προηγούμενες. Η μεν κυβέρνηση φρόντισε να την καταστήσει επίκαιρη καταθέτοντας ένα αντεργατικό νομοσχέδιο που μας γυρνά κι άλλους αιώνες πίσω, στην εποχή πριν από το 1886 και τους αγώνες για το 8ωρο. Η ΓΣΕΕ, από την πλευρά της, μερίμνησε ώστε δια του αυτοεξευτελισμού της να «αποσαφηνίσει» το χαρακτήρα της πρωτομαγιάς, δηλαδή το γνωστό “δεν είναι αργία, είναι απεργία”. ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ με μια φωνή χειροκροτούν πια τον Κ. Μητσοτάκη.

Αν και τυπικά το νομοσχέδιο Χατζηδάκη δεν έχει τεθεί επίσημα ακόμα προς διαβούλευση, παρότι από τον Οκτώβρη το «κλωθογυρίζουν» αλλά δεν τόλμησαν εν μέσω λοκντάουν να το καταθέσουν, κυβερνητικοί παράγοντες και πρόθυμα παπαγαλάκια φροντίζουν να παρουσιάζουν τις βασικές πλευρές του εξωραΐζοντάς τις ώστε να παρουσιάζονται μάλιστα και ως φιλεργατικές. Η συζήτηση κυρίως αφορά την ελαστικοποίηση του ωραρίου, όπου πλέον η εργοδοσία έχει το ελεύθερο να το ρυθμίζει όπως αυτή επιθυμεί, με 10ωρη καθημερινή εργασία, σπαστό ωράριο, 7 μέρες την εβδομάδα και προπάντων απαλλασσόμενη από κάθε υποχρέωση καταβολής υπερωριών .Έχει δουλέψει κανείς από αυτούς 10 ώρες να δει πώς είναι; Ο ευπατρίδης υπουργός, που δεν έχει κολλήσει ένα ένσημο στη ζωή του, αγωνιά για το μάζεμα της ελιάς και διαβεβαιώνει ότι τον πρώτο λόγο θα έχει ο εργαζόμενος.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια μεγάλες απώλειες σε πολλά επίπεδα: κατάργηση των προστατευτικών διατάξεων κανονισμών και συμβάσεων απέναντι σε απολύσεις, μεγάλες μισθολογικές περικοπές, απώλεια ασφαλιστικών δικαιωμάτων, επιδείνωση εργασιακών συνθηκών και επέλαση ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Το τελευταίο ίσως οχυρό, η σταθερά που μας επιτρέπει ακόμα να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε στοιχειωδώς κάποιες από τις προσωπικές, οικογενειακές και κοινωνικές μας ανάγκες είναι το ωράριο, αν και υπάρχει ήδη τεράστια παραβίαση και απλήρωτες υπερωρίες εδώ και χρόνια.  Με το νέο νόμο -αν ψηφιστεί- το τοπίο θα αλλάξει ριζικά για όλους, καθώς η ρύθμιση του χρόνου εργασίας εναπόκειται σε ατομική διευθέτηση μεταξύ εργοδότη κι εργαζόμενου, η οποία θα υπερτερεί έναντι των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, παρακάμπτοντας έτσι τις όποιες σχετικές προβλέψεις είχαν αυτές και αναπόφευκτα συμπαρασύροντας όλες τις υπόλοιπες, όπως π.χ. τις μισθολογικές.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει ατομική διαπραγμάτευση, με ποιους όρους γίνεται και πώς, με όπλο τον εκβιασμό της απόλυσης, αποσπάται η “συμφωνία” του εργαζόμενου. Αν στο κάδρο μπει και η περαιτέρω περικοπή της κυριακάτικης αργίας σε μια σειρά κλάδους, με τελικό στόχο την πλήρη κατάργησή της, η ζοφερή εικόνα του εργασιακού μας μέλλοντος προδιαγράφεται με αρκετή σαφήνεια. Μισθωτοί σκλάβοι που θα είναι διαρκώς στη διάθεση του εργοδότη, με ζωές λάστιχο που θα συστέλλονται και θα διαστέλλονται ανάλογα με τις προτεραιότητες της επιχείρησης, με σταθερό γνώμονα τη μείωση του περιβόητου “μισθολογικού κόστους”. Αντί το 2021 να διεκδικούμε 6ωρη εργασία καθημερινά, αφού σήμερα με τις νέες τεχνολογίες πραγματικά η παραγωγικότητα έχει αυξηθεί τρομακτικά κι αυτό θα συνιστούσε πρόοδο για την ανθρωπότητα και θα έβρισκαν όλοι δουλειά, μας πάνε και στα προ Σικάγο επίπεδα, σε όρους δουλείας. Ενώ δεν ξεχνάμε τους νεκρούς εργαζόμενους, καθώς τους τελευταίους μήνες τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα μας έχουν συγκλονίσει.

Λιγότερη προσοχή στο δημόσιο διάλογο έχει δοθεί στις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που αφορούν τον έλεγχο της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης. Το φακέλωμα των σωματείων και των μελών τους μέσα από το ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων, η περαιτέρω αποδυνάμωση του δικαιώματος της απεργίας με ρυθμίσεις που ανεβάζουν το ποσοστό του προσωπικού ασφαλείας μέχρι και το 40% του συνολικού εργατικού δυναμικού μιας επιχείρησης, η ποινικοποίηση ακόμα και καθαρά συμβολικών μορφών κινητοποίησης, όπως μια παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την έδρα του εργοδότη, ίσως σε κάποιους να φαίνονται δευτερεύοντα ζητήματα, που αφορούν μόνο τους “συνδικαλιστές” (σε αντιδιαστολή με τους “απλούς εργαζόμενους”). 

Στην πραγματικότητα αυτές οι ρυθμίσεις είναι μακροπρόθεσμα και οι πιο σημαντικές, καθώς εδώ δε μιλάμε για την κατάργηση ή περιστολή ενός εργασιακού κεκτημένου αλλά για τον ενταφιασμό συνολικά της δυνατότητας των εργαζομένων να υπερασπίζονται αγωνιστικά, πόσο μάλλον να διεκδικούν τα δικαιώματά τους στο μέλλον. Το κράτος δεν αρκείται στο να παρεμβαίνει στα εργατικά σωματεία, θέλει να τα ελέγχει και να τα ποδηγετεί ολοκληρωτικά. Θέλει να απαγορέψει την απεργία.

Μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν, μια τέτοια κίνηση από πλευράς κυβέρνησης θα προκαλούσε και αντιδράσεις από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, έστω μόνο φραστικές και για το θεαθήναι ή στην καλύτερη των περιπτώσεων με την κήρυξη μιας “εθιμοτυπικής” 24ωρης απεργίας. Εδώ και καιρό όμως η ΓΣΕΕ και οι συν αυτή δεν ενδιαφέρονται ούτε να κρατούν τα προσχήματα. Ενώ ήδη πληθώρα πρωτοβάθμιων συλλόγων, εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών προσανατολιζόταν στο γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς με απεργία στις 6 Μάη και συντονιζόταν ανάλογα, ήρθε η εκτελεστική επιτροπή της ΓΣΕΕ να λειτουργήσει ξεκάθαρα απεργοσπαστικά μεταθέτοντας το γιορτασμό για την Τρίτη του Πάσχα, όλως τυχαίως δηλαδή την ημέρα που είχε επιλέξει η κυβέρνηση για να μεταφέρει την υποχρεωτική αργία, εφαρμόζοντας το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που είναι επαγγελματίες στην «ενσωμάτωση» των κινημάτων, δημιουργώντας έτσι ένα τετραήμερο αργιών και “πουλώντας” στους εργαζόμενους την Πρωτομαγιά ως μια ημέρα επιπλέον άδειας.

Το ίδιο κατάπτυστη στάση έσπευσε αμέσως να υιοθετήσει η ΟΤΟΕ, που δεν θέλει ούτε κατά διάνοια απεργία και να «ενοχληθούν» οι τραπεζίτες, ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ κρύβουν την απεργία των εργατικών κέντρων.

Όμως η πρωτομαγιάτικη απεργία αποτελεί κατάκτηση της εργατικής τάξης κι όχι αντικείμενο κρατικών ρυθμίσεων. Δεν ήταν ποτέ και δεν είναι ούτε τώρα στο χέρι αυτής ή οποιασδήποτε κυβέρνησης το αν, πότε και πώς θα γιορταστεί από τους εργαζόμενους. Η αντίθεση δεν αφορά μόνο μια διαφορετική επιλογή ημερομηνίας για τεχνικούς λόγους, αλλά το νόημα που θέλουμε να δώσουμε και το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε. Αν η Πρωτομαγιά δεν είναι παρά η γιορτή των λουλουδιών, η Τρίτη του Πάσχα είναι μια εξαιρετική επιλογή για παράταση των διακοπών. Για όσους όμως η Πρωτομαγιά αποτελεί ένα σταθμό στο διαρκή αγώνα για ψωμί, παιδεία, υγεία, ελευθερία, για το μέλλον που μας αρμόζει, δεν υφίσταται κανένα δίλημμα.

Στις 6 Μάη απεργούμε και διαδηλώνουμε, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προστασίας. Συγκέντρωση 11 π.μ. Προπύλαια.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Για την απόλυση συναδέλφισσας στη Eurobank

15 Μαρτίου, 2021 at 7:13 μμ (Τράπεζες)

Να μη γίνουν οι απολύσεις στις τράπεζες η νέα κανονικότητα!

Στις 8/3/2021 συναδέλφισσα που εργάζεται 33 χρόνια στην Eurobankπροερχόμενη από το τέως Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έλαβε θυροκολλημένη την καταγγελία της σύμβασής της για «ελλιπή υπηρεσιακή απόδοση και επαγγελματική ανεπάρκεια».Πρόκειται για την πρώτη απόλυση στον κλάδο που επιχειρείται με βάση το κριτήριο της απόδοσης, δηλαδή την περίφημη Αξιολόγηση.

Η άκρως επιθετική αυτή κίνηση δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει μετά και τα όσα ζήσαμε με τους συναδέλφους της Τράπεζας Πειραιώς, 24 από τους οποίους ούτε δέχτηκαν την τότε «εθελούσια αποχώρηση» ούτε την «εθελοντική» μετάβαση στην Intrum αλλά βρέθηκαν απολυμένοι.

Από ό,τι φαίνεται, οι τράπεζες δεν έχουν πλέον ανάγκη να επικαλεστούν κάποιο πλάνο αναδιάρθρωσης τύπου διαχείρισης κόκκινων δανείων για να ξεφορτωθούν προσωπικό, ενοικιαζόμενους ή τακτικούς, όπως η συνάδελφος που είναι ταμίας σε Κατάστημα του Πειραιά.Αρκεί να μην πιάνει κανείς τους στόχους για να θεωρηθεί ακατάλληλος για εργασία…

Αν θέλουν  να γλιτώσουν  κόστος, να απολύσουν τους γιάπηδες και τα χρυσοπληρωμένα στελέχη των τραπεζών που λαμβάνουν μισθούς πρόκληση και είναι υπεύθυνοι για την απαράδεκτη εικόνα των τραπεζών τόσα χρόνια εις βάρος της κοινωνίας και των τραπεζοϋπαλλήλων!

Είναι η στιγμή που πρέπει να αφυπνιστούμε και να δράσουμε συλλογικά σαν κλάδος. Δεν μπορεί να εθελοτυφλούμε ότι η Αξιολόγηση είναι εργαλείο υπηρεσιακής εξέλιξης και επιβράβευσης των προσπαθειών μας. Η πραγματικότητα στις τράπεζες και πριν την πανδημία, κυρίως λόγω συρρίκνωσης του Προσωπικού,αποδεικνύει ότι η δουλειά καθημερινά απαιτεί να αποδίδουμε πολύ πάνω από το «μέσο», το «φυσιολογικό». Η επίκληση της απόδοσης ως αιτίας απόλυσης είναι casusbelli.Αν περάσει κι αυτή η απόλυση θα έρθει η σειρά του  καθένα μας.

Αυτή τη φορά, δεδομένου ότι ο κανονισμός Εργασίας που έχει υπογράψει και συμφωνήσει το αντιπροσωπευτικό σωματείο στη Eurobank προβλέπει τον συγκεκριμένο ως λόγο απόλυσης, δεν υπάρχουν περιθώρια για «νομικές» ενέργειες. Η δε κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ πάλι αποδείχτηκε ότι δεν προστατεύει από τις απολύσεις, όπως καταγγέλλαμε.Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ήρθε η ώρα να λογοδοτήσει στους συναδέλφους.

Δεν χρειάζεται να βρούμε νέους τρόπους και καινοτόμες ιδέες για να αποκρούσουμε την επίθεση της Eurobank. Οι κινητοποιήσεις και ο απεργιακός αγώνας μέχρι την ανάκληση της απόλυσης, με μαζική συμμετοχή όλου του κλάδου, με τους εργαζόμενους να αποφασίζουν και να πάρουν πάνω τους την υπόθεση του αγώνα, είναι η παλιά κλασική συνταγή που αποδίδει πάντα. Αυτήν άλλωστε τη συνταγή του εργατικού κινήματος είναι που θέλουν να «χαλάσουν» με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στις τράπεζες να ορθώσουν το ανάστημά τους, να σκεφτούν και να δράσουν συλλογικά. Η δική μας απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμα.

• Να γίνουν άμεσα γενικές συνελεύσεις με μέτρα προστασίας. Να ενημερωθούν και κινητοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε τηλεργασία.
• Να συντονιστούν τα πρωτοβάθμια σωματεία στη Eurobank για άμεση προκήρυξη απεργιακού αγώνα. Με επιτροπές αγώνα, μπλοκάρισμα ηλεκτρονικών συναλλαγών, κλείσιμο κάθε καταστήματος. Να προκηρυχθεί άμεσα προειδοποιητική απεργία πανελλαδική σε όλο τον κλάδο από την ΟΤΟΕ. Καθένας τίθεται προ των ευθυνών του και όλοι θα κριθούν από τους εργαζόμενους.

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051, 6980925499

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Κάλεσμα για 8 Μάρτη

8 Μαρτίου, 2021 at 12:50 πμ (Εργατικά)

8 Mάρτη 2021: Η παγκόσμια μέρα της Γυναίκας πιο επίκαιρη από ποτέ

Στις 8 Μάρτη του 1857 οι εργάτριες στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού στη Νέα Υόρκη κινητοποιήθηκαν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους, απαιτώντας ίση αμοιβή για ίση δουλειά. Η αστυνομία, διαχρονική στις αξίες της, επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των γυναικών.

164 χρόνια μετά, σε όλο τον κόσμο οι γυναίκες εξακολουθούν να έχουν δυσμενή κοινωνική μεταχείριση, να κακοποιούνται, να φορτώνονται τα βάρη της οικογένειας, να υποτιμώνται. Ειδικά οι εργαζόμενες γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με χαμηλότερους μισθούς, ανεργία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Η μητρότητα θεωρείται ανεπιθύμητη στους χώρους δουλειάς και αντιμετωπίζεται αρνητικά από τους εργοδότες.  Η σεξουαλική και ψυχική κακοποίηση όπου υπάρχουν σχέσεις εξουσίας αποκαλύπτεται και όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει, αλλά ειδικά στη χώρα μας φέτος «έχει την τιμητική της», αφού μετά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου βγήκαν στο φως μια σειρά σεξουαλικές επιθέσεις και κακοποιητικές συμπεριφορές εναντίον γυναικών στο χώρο του θεάματος και του αθλητισμού.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όπου υπάρχουν σχέσεις εκμετάλλευσης, ειδικά στους χώρους δουλειάς, διευθυντάδες και αφεντικά «βάζουν στο μάτι» γυναίκες και τις απειλούν να μην μιλήσουν αν δεν θέλουν να απολυθούν, να υποβιβαστούν, να «μπλέξουν». Επιπλέον, είναι αντιμέτωπες με πατριαρχικέςαντιλήψειςπου επικρατούν στην κοινωνία. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι γυναίκες που έζησαν και ζουν πόλεμο και προσφυγιά είναι σε ακόμα χειρότερη θέση, ειδικά οι μετανάστριες που διασχίζουν πελάγη και ηπείρους για να γλιτώσουν οι ίδιες και τα παιδιά τους από τον πόλεμο, την πείνα και τη δυστυχία. Στη δε καραντίνα εδώ και ένα χρόνο, η ενδοοικογενειακή βία αυξήθηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία.

Στις τράπεζες, οι συναδέλφισσες βιώνουμε την απάνθρωπη πρακτική των εξαντλητικών ωραρίων μέχρι και 12ωρων, τη δυσκολία για τις άδειες ειδικά για τις εργαζόμενες μητέρες (κανονική, γονικές, φροντίδα παιδιών κλπ), τη συνεχή απειλή των στόχων. Σε ακόμη χειρότερη μοίρα είναι οι εργαζόμενες με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που δεν έχουν ίδια δικαιώματα ούτε καν στη μητρότητα (ενοικιαζόμενες, με ατομικές συμβάσεις κλπ). Ειδικά σήμερα με την τηλεργασία οι συναδέλφισσες με παιδιά καλούνται να δουλέψουν στο σπίτι ταυτόχρονα με τηλεκπαίδευση και μεγάλωμα μικρών παιδιών.

Δίνουμε το χέρι σε κάθε μία από αυτές τις γυναίκες, τα κορίτσια στην Αφρική και τη Νότια Αμερική που δουλεύουν σε φυτείες και ανθρακωρυχεία, τις φοιτήτριες που αγωνίζονται για μόρφωση και αξιοπρεπή παιδεία στα πανεπιστήμια, τις γυναίκες σε Πολωνία και Αργεντινή που έρχονται αντιμέτωπες με τον σκοταδισμό που εναντιώνεται στην έκτρωση ακόμα και σε περίπτωση βιασμού, τις αγωνίστριες και συνδικαλίστριες στον ιδιωτικό τομέα που συνδυάζουν οικογένεια, δουλειά και αγώνες σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Και μέσα στην πανδημία αποδείχτηκε πως οι γυναίκες έχουν φωνή.

Δίνουμε το χέρι να υψώσουμε όλοι μαζί τις γροθιές μας σε έναν αγώνα που αφορά όλους και όλες μας: τον αγώνα για πραγματική ισότητα ενάντια στην έμφυλη βία και την ταξική εκμετάλλευση.

Δεν είναι κοινοτοπία αν πούμε ότι όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες κράτησαν την ίδια στάση απάθειας και αδιαφορίας απέναντι στην καθιέρωση της γυναίκας ως ανθρώπου 2^ης κατηγορίας. Ότι η ΕΕ συχνά με τις αποφάσεις της κρατάει την ίδια στάση.

Ομοσπονδίες και σωματεία έχουν προκηρύξει στάση εργασίας για τη Δευτέρα. Συμμετέχουμε και καλούμε όλους τους εργαζόμενους των τραπεζών στη 3ωρη παναττική στάση εργασίας που προκήρυξε το ΕΚΑ στην Αττική (12.15-15.15 για εμάς) καθώς και στη συγκέντρωση σωματείων του ιδιωτικού τομέα 1.00 Υπουργείο Εργασίας (Σταδίου) με όλα τα μέτρα προστασίας.Ήδη πρωτοβάθμια σωματεία στις τράπεζες προκήρυξαν αντίστοιχα κινητοποιήσεις. Η ΟΤΟΕ, αν και μπορούσε να προκηρύξει στάση ή απεργία για πανελλαδική κάλυψη, εμφανίστηκε πάλι κατώτερη των περιστάσεων.

Μάρτης 2021

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051, 6980925499

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Για την τηλεεργασία

22 Φεβρουαρίου, 2021 at 10:19 μμ (Εργατικά)

Τηλεργασία: Ποιος ωφελείται από αυτή ;

Σε ένα τεύχος ΚΟΜΙΞ με κιτρινισμένες σελίδες τα παπιά της Λιμνούπολης έχουν ανακαλύψει την ελευθερία της τηλεργασίας. Κάνουν τα πάντα από τους υπολογιστές τους. Σιγά σιγά αρχίζουν να μην κυκλοφορούν ούτε για ψώνια ούτε για βόλτα. Όλη η πόλη δικτυώνεται. Όσο περνά ο καιρός, όμως, συνειδητοποιούν πως τα θετικά της «απομακρυσμένης» ζωής είναι τελικά λιγότερα από τα αρνητικά. Έτσι, βγαίνουν έξω, κόβουν τα καλώδια που έχουν κατακλύσει τους δρόμους κι επιστρέφουν στις παλιές τους εργασιακές συνήθειες. Όταν οι δημιουργοί του Ντόναλντ Ντακ και του ΣκρουτζΜακΝτακ έγραφαν αυτή την ιστορία, η ψηφιακή εποχή ήταν ακόμη το μέλλον. Κι όμως, είχαν προβλέψει τους κινδύνους μιας απόλυτης επικράτησης του προθέματος «τηλε-» μπροστά από κάθε δραστηριότητα της καθημερινότητας. Η δικτυωμένη Λιμνούπολη θα μπορούσε να κρύβει πολλές χρήσιμες αλήθειες, αλλά και να αναδεικνύει αρκετούς, εξίσου επωφελείς μύθους για την τηλεργασία τώρα που στις πραγματικές πόλεις συζητούν για τη μορφή που θα αποκτήσει η αγορά εργασίας στη μετά COVID-19 περίοδο.[1]

Εμπνευστής της τηλεργασίας θεωρείται ο JackNilles, ένας ερευνητής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια ο οποίος, ενώ εργαζόταν πάνω στον σχεδιασμό συστημάτων επικοινωνίας για τη NASA και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, ξεκίνησε ένα έργο τηλεργασίας με την συμμετοχή 30 εργαζομένων. Το έργο είχε ως στόχο την επίτευξη των εργασιών με την όσο το δυνατόν λιγότερη μετακίνηση των εργαζομένων. Οι Σουηδοί το 1985 ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την μέθοδο σε ευρεία κλίμακα. Έτσιεμφανίζεται ο όρος telecottage, ο οποίος στην ουσία περιέγραφε τα πρώιμα κέντρα τηλεργασίας. Επρόκειτο για μικρές ξύλινες καλύβες ή άλλα παλιά, συχνά εγκαταλελειμμένα κτίρια, τα οποία βρίσκονταν διάσπαρτα σε απομακρυσμένες περιοχές της υπαίθρου και ήταν εξοπλισμένα κατάλληλα για τηλεργασία. Σκοπός των telecottage ήταν η οικονομική αναγέννηση των άγονων περιοχών.

Το 1989, εμφανίστηκαν και στη Βρετανία τα πρώτα κέντρα τηλεργασίας. Σε αυτούς τους χώρους, οι οποίοι διέθεταν  τον κατάλληλο τεχνολογικό εξοπλισμό, ελεύθεροι επαγγελματίες και υπάλληλοι εταιρειών είχαν την δυνατότητα να εργαστούν όποτε ήθελαν.

Πριν από το 2020 γύρω στο 5% των εργαζομένων στην Ε.Ε δούλευε σε μόνιμη βάση από το σπίτι του. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 40% των Ευρωπαίων τηλεργάζεται.

Μορφές τηλεργασίας

Η τηλεργασία ή εξ αποστάσεως εργασία ή απομακρυσμένη εργασία, συναντάται και με τους όρους Teleworking, Telecommuting, RemoteWork, Virtualjob και άλλους .Οι όροι αυτοί έχουν μεταξύ τους κάποιες διαφοροποιήσεις στην σημασία τους καθώς η τηλεργασία έχει αρκετές μορφές.

• Κινητή Τηλεργασία (MobileTelework) ή νομαδική εργασία όταν η εργασία απαιτεί την μετακίνηση σε διάφορους χώρους και τοποθεσίες όπως ξενοδοχεία, εγκαταστάσεις των πελατών ή και εξωτερικούς χώρους.
• Κατ’ οίκον εργασία, όταν η διεκπεραίωση των εργασιών γίνεται από το σπίτι.
• On-line και off-line τηλεργασία, όταν η εργασία απαιτεί ο εργαζόμενος να είναι μονίμως συνδεδεμένος με το ίντερνετ και να αλληλεπιδρά σε πραγματικό χρόνο με τους εργοδότες, συναδέλφους ή πελάτες, στην πρώτη περίπτωση, ή όταν μπορεί να εργάζεται χωρίς να απαιτείται η μόνιμη σύνδεση στο διαδίκτυο,στη δεύτερη περίπτωση. Για παράδειγμα όταν γράφει κείμενα, αναφορές, πίνακες δεδομένων κλπ.
• Τηλεκέντρα (Telecentres), τα οποία είναι συγκεκριμένοι χώροι, μακριά από τα κεντρικά γραφεία των εταιρειών αλλά συνήθως κοντά στις οικίες των εργαζομένων. Εκεί υπάρχει ο κατάλληλος εξοπλισμός για εργασία.
• Τηλεκατοικίες (Telecottages) είναι μικρά συνήθως τηλεκέντρα που ανήκουν σε τοπικές κοινότητες και όχι σε εταιρείες. Έχουν ως στόχο την εκπαίδευση των κατοίκων απομακρυσμένων περιοχών.
• Networking όταν ο εργαζόμενος  βρίσκεται δικτυωμένος με άλλους εργαζόμενους που επικοινωνούν μεταξύ τους ηλεκτρονικά και είναι μέλη μιας ομάδας ειδικά σχηματισμένης γύρω από συγκεκριμένα προγράμματα. Τέτοιες είναι επί παραδείγματι οι ομάδες επιστημόνων.
• Τηλεργασία μερικής ή πλήρους απασχόλησης λέγεται αναλόγως των ωρών εργασίας και του είδους συμφωνίας του εργαζομένου με τον εργοδότη του.
• Μικτή τηλεργασία, η οποία μπορεί να είναι ένας συνδυασμός κατ’ οίκον εργασίας και κινητής εργασίας ή οτιδήποτε άλλο.
• Ατομική ή ομαδική τηλεργασία, αναλόγωςαν ο εργαζόμενος εργάζεται μόνος ή αν ανήκει ηλεκτρονικά σε άλλη ομάδα.

Με άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα Guardian, η δημοσιογράφος, συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν εξέφραζε τη ανησυχία της για το όραμα των «έξυπνων πόλεων με λιγότερους καθηγητές, λιγότερους γιατρούς, λιγότερους οδηγούς», όπου σχεδόν τα πάντα θα διευθετούνται χωρίς φυσική επαφή των ανθρώπων, μέσα από το διαδίκτυο. Η συγγραφέας γνωστή από το βιβλίο « Το Δόγμα του Σοκ» κάνει λόγο για «ένα καινούργιο δόγμα σοκ της πανδημίας» που οδηγεί σε ένα «NewDeal της Οθόνης» καθώς η έκτακτη συνθήκη του εγκλεισμού αξιοποιείται ως ένα τεράστιο κοινωνικό εργαστήριο για ένα παντοτινό και εξαιρετικά κερδοφόρο «ανέπαφο» μέλλον. «Πρόκειται για ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα είναι ποτέ ξανά αποκλειστικά προσωπικοί χώροι, αλλά θα λειτουργούν παράλληλα, μέσω της ψηφιακής διασύνδεσης υψηλής ταχύτητας, ως χώροι εργασίας, σχολεία, ιατρεία, γυμναστήρια, ενδεχομένως και φυλακές… Ένα μέλλον όπου κάθε μας κίνηση, κάθε μας λέξη και κάθε μας σχέση θα είναι ανιχνεύσιμη και εκμεταλλεύσιμη ως πληροφορία από ένα σύστημα που θα έχει προκύψει από μια άνευ προηγουμένου διαπλοκή ανάμεσα στο κράτος και στους γίγαντες της ψηφιακής τεχνολογίας».

 Οι παγίδες της τηλεργασίας

Ο εκτελεστικός διευθυντής της Twitter Τζακ Ντόρσι ανακοίνωσε στους υπαλλήλους της εταιρείας ότι θα μπορούν, στο σύνολό τους, να δουλεύουν από το σπίτι και μετά την πλήρη άρση των περιοριστικών μέτρων.Στις 21 Μαΐου 2020, ο δημιουργός της Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ανακοίνωσε το σταδιακό πέρασμα του ψηφιακού μεγαθηρίου στο καθεστώς της τηλεργασίας: στο εξής, οι προσλήψεις θα γίνονται κυρίως για κατ’ οίκον εργαζομένους, οι οποίοι προβλέπεται να αποτελούν την πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί πραγματική ανατροπή για τις εταιρείες της Κοιλάδας του Πυριτίου, πουείχαν χτίσει την εργασιακή τους φιλοσοφία πάνω στο καθημερινό brainstorming εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης, που αναπνέουν στο ίδιο περιβάλλον, ανταλλάσσουν ιδέες και σχέδια, ανεβάζοντας τη δημιουργικότητά τους και την παραγωγικότητα της εταιρείας, προσφέροντας καινοτομίες υψηλής ποιότητας. Κάθε φορά λοιπόν μπορεί εύκολα να χτιστεί ένα καινούριο «στόρυ» από τους εργοδότες.

Αλλά η τάση δεν περιορίζεται εκεί. Ο εγκλεισμός στη διάρκεια της πανδημίας έδωσε τεράστια ώθηση στην τηλεργασία, σε όλους τους κλάδους που στηρίζονται στο χειρισμό δεδομένων — μέσα ενημέρωσης, τράπεζες, υπηρεσίες του δημοσίου κ.α. [2]

Η πανδημία δεν είναι η αιτία, αλλά η αφορμή για την περαιτέρω εφαρμογή της τηλεργασίας. Από αυτή πάλι θα θησαυρίσουν οι τράπεζες και όλες οι επιχειρήσεις στον κλάδο και οι μόνοι χαμένοι θα είμαστε εμείς.

Δουλεύουμε  περισσότερες ώρες, πιο εντατικά, με μικρότερα διαλείμματα, με απλήρωτες υπερωρίες. Στην ουσία, περισσότερες ώρες απλήρωτης δουλειάς, που σημαίνει φθηνότεροι εργαζόμενοι – μεγαλύτερα κέρδη. 

Δεχόμαστε τηλεφωνήματα, e-mail εκτός ωραρίου, ακόμα και βραδινές ώρες ή Σαββατοκύριακα. Καταπατούνται έτσι σε πολλές περιπτώσεις επιχειρησιακές ή κλαδικές συμβάσεις.

Τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα. Το σπίτι έχει μετατραπεί  σε χώρο δουλειάς,με εργασία δίπλα στα παιδιά μας (τα οποία τηλεκπαιδεύονται), εκεί που κανονικά θα έπρεπε να ξεκουραζόμαστε, να έχουμε  προσωπική και ιδιωτική ζωή, να είναι ο γόνιμος χρόνος που θα περνάμε και έχουν ανάγκη τα παιδιά.

Βρισκόμαστε πιο εκτεθειμένοι σε προβλήματα υγείας, όπως μυοσκελετικά, νοητική και οπτική κόπωση, που δεν αναγνωρίζονται πλέον ως επαγγελματικές ασθένειες. Οι τραπεζίτες αποποιούνται την υποχρέωση να εξασφαλίζουν  όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας μας (π.χ. γραφεία, ανατομική καρέκλα, οθόνες κατάλληλες κ.τ.λ.). Οι υποδομές που αφορούν την ασφάλεια των χώρων δουλειάς γίνονται ατομική ευθύνη καθενός μας στο σπίτι του.

Φορτωνόμαστε το λεγόμενο λειτουργικό κόστος που γλυτώνουν οι Τράπεζες. Πληρώνουμε την σύνδεση internet, το ρεύμα, πολλές φορές τον εξοπλισμό, τη θέρμανση ή τον κλιματισμό.

Είμαστε μακριά από τους συναδέλφους μας ,χάνουμε την επιλογή για δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης, συμμετοχή σε κινηματικές διαδικασίες και διεκδικήσεις.Δυσκολεύεται η συνεργασία μας μαζί τους.Μπορεί να μην έχουμε τον προϊστάμενο πάνω από το κεφάλι μας αλλά έχουμε τις κάμερες και τα ατελείωτα meetings. Βάζουμε το αφεντικό μέσα στο σπίτι μας, αλλά και τον πελάτη πλέον αφού υπάρχει προγραμματισμός για τηλεδιασκέψεις -ραντεβού με πελάτες όσο είμαστε σε τηλεργασία (το κάνουν ήδη σχεδόν όλες οι τράπεζες).

Τα αστικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις τους τόσο στην ΟΤΟΕ όσο και στα πρωτοβάθμια σωματεία είτε στηρίζουν και προωθούν την τηλεργασία, είτε βλέπουν τις αρνητικές επιπτώσεις αλλά ταυτόχρονα προωθούν δήθεν «ευνοϊκές ρυθμίσεις» στις επιχειρησιακές συμβάσεις (Σύλλογος πρ. Κύπρου-Πειραιώς).Είναι η χιλιοφόρετη λογική του μικρότερου κακού που μας έχει φτάσει να χάνουμε σειρά εργασιακών δικαιωμάτων μας, να μειώνονται οι μισθοί μας,να θεωρούν τις απολύσεις ευγενικώς «εθελούσιες», νά΄ναι η μόνιμη αντίδραση των εργατοπατέρων το «τι να κάνουμε δεν βλέπεις τι γίνεται παραέξω», ό,τι πιο επικίνδυνο για τις διεκδικήσεις μας ,ό,τι πιο αποτελεσματικό για την εργοδοσία.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Για τα σημερινά δεινά της τηλεργασίας ευθύνεται η βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας, η αποξένωση του εργαζόμενου από τα μέσα παραγωγής και το προϊόν του (και άρα συντήρησής του). Σε έναν κόσμο όπου οι ανάγκες επιβάλλονται και εξαϋλώνουν την ελευθερία, τα οφέλη αυτής της διαδικασίας δεν τα δρέπει η πλειοψηφία, αλλά αντίθετα τα εκμεταλλεύεται και τα τεντώνει το κεφάλαιο για το δικό του όφελος σε βάρος της.

Σε μια κοινωνία των ελεύθερα συνεταιρισμένων ανθρώπων, η τηλεργασία θα μπορεί να αποτελέσει σημαντικό στοιχείο της ελευθερίας της εργασίας. Στα πλαίσια αυτά, στο βαθμό που του επιτρέπει η τεχνολογία, κάποιος θα μπορεί να συνεισφέρει στην παραγωγή από όπου θέλει, θα μπορεί να απολαμβάνει διαστήματα μακριά από το χώρο εργασίας του, να μειώνει τις μετακινήσεις του, να εργάζεται από όπου θέλει, χωρίς όμως να χάνει τη σύνδεσή του από τον εργασιακό χώρο και τους συναδέλφους του, χωρίς να του επιβάλλεται αυτή η σχέση, να εξωθείται σε απομόνωση ή να καταλήγει ανέστιος εργαζόμενος. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει η κοινωνία να απαιτήσει την κάλυψη των αναγκών της και πάνω τους να οικοδομήσει την ελευθερία της. [3]

Διεκδικούμε:

• Η τηλεργασία να μην μετατραπεί σε μόνιμη συνθήκη μετά το πέρας της πανδημίας. Να καταργηθούν οι αντεργατικές διατάξεις και οι ΠΝΠ, που περιλαμβάνουνκαιτην υποχρεωτική τηλεργασία.
• Να προστατευτεί το καθορισμένο ωράριο εργασίας και να πληρώνονται οι υπερωρίες.
• Να μειωθεί ο χρόνος εργασίας.
• Να διασφαλιστεί η επιστροφή όλων μας στους  χώρους δουλειάς μας με όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας.

[1] Καρολίνα Παπακώστα -Εφημερίδα Τα νέα

[2] Πέτρος Παπακωνσταντίνου –Ημεροδρόμος

[3] Έκδοση Attack στην ανεργία και την επισφάλεια

Φεβρουάριος 2021

http://pantrapezikosxhma.blogspot.com/, τηλ 6947724051, 6980925499

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε

Η αγωνιστική απεργοσπασία του Σ.Υ.Τ.Α.

27 Νοεμβρίου, 2020 at 1:03 πμ (Αττικής)

Όταν πέφτουν οι μάσκες

Τα μεγάλα λόγια είναι εύκολα αλλά είναι η δράση που δηλώνει τις προτεραιότητες. Το προεδρείο του ΣΥΤΑ, λοιπόν, που στην επετειακή ανακοίνωση για το Πολυτεχνείο δήλωνε ετοιμότητα για …καταλήψεις, οδοφράγματα κι εξεγέρσεις (καθώς αυτοί δεν είναι «επαναστάτες του γλυκού νερού» κι απεχθάνονται τις ηχηρές κορόνες…) στη πράξη δεν έκανε ούτε αυτό που θα έπρεπε να θεωρείται το αυτονόητο: να δηλώσει συμμετοχή και στήριξη σε μια 24ωρη απεργία που προκήρυξε το δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο στο οποίο ανήκει. Μια απεργία που αποφασίστηκε ομόφωνα, τουτέστιν με τις ψήφους και της δικής τους παράταξης (αυτής που πρόσκειται στο ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ ή Δημοκρατική Συμπαράταξη ή Ελιά ή όποιο άλλο όνομα παίρνει κατά καιρούς αυτό το μόρφωμα).

Το προεδρείο του ΣΥΤΑ λοιπόν που σε κάθε (μα κάθε) ανακοίνωση ομνύει στους συνδικαλιστικούς θεσμούς, τους οποίους αυτοί και μόνο αυτοί εκφράζουν ενώ όλοι οι άλλοι είμαστε λίγο-πολύ παρείσακτοι, εδώ βάζει στην άκρη τη θεσμολαγνεία του και υπονομεύει τη δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση στην οποία ανήκει, μόνο και μόνο επειδή οι συσχετισμοί εκεί είναι λίγο διαφορετικοί και ο εργοδοτικός/κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν έχει την απόλυτη κυριαρχία, όπως π.χ. στην ΟΤΟΕ.

Επί της ουσίας όμως η στάση του ΣΥΤΑ ήταν αναμενόμενη. Γιατί να αγωνιστούν ενάντια στο ξεχείλωμα του ωραρίου εργασίας κάποιοι που έχουν απαλλαγή από εργασία εδώ και δεκαετίες; Γιατί να αγωνιστούν ενάντια στην ποινικοποίηση των απεργιακών κινητοποιήσεων όταν αυτή τους δίνει ένα πολύ καλό άλλοθι για να (εξακολουθούν να) κάνουν εργοδοτικό συνδικαλισμό; Γιατί να αγωνιστούν για ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους όταν είναι μέσα στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια για λίγους; Γιατί να αγωνιστούν για το δημόσιο αγαθό της υγείας όταν αυτό αποδίδει καλύτερα ως εμπόρευμα μέσω των deal με ιδιωτικά ιατρεία και διαγνωστικά;

Μία στοιχειωδώς έντιμη στάση με την οποία θα μπορούσε να γίνει μια συνδικαλιστική αντιπαράθεση θα ήταν αν το προεδρείο έπαιρνε απόφαση μη συμμετοχής στην απεργία την οποία θα ανακοίνωνε εξηγώντας και τους λόγους. Δεν μπορεί, ωστόσο, να αναμένει κανείς μια στοιχειωδώς έντιμη στάση από κάποιους που έχουν χτίσει τη συνδικαλιστική τους καριέρα στη διπροσωπία. Στο πληκτρολόγιο Βελουχιώτηδες και στην πραγματική ζωή Μπογδάνοι.

Όχι παιχνιδάκια με το απεργιακό ταμείο

Αν η πολιτική εξαπάτηση επισύρει ηθική, κυρίως, απαξία δεν συμβαίνει το ίδιο κι όταν μπαίνουν ζητήματα οικονομικής διαχείρισης, όπου υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες ευθύνες. Η αποζημίωση των απεργών σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον κανονισμό λειτουργίας του απεργιακού ταμείου θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, όμως στο ΣΥΤΑ το προεδρείο πιστεύει ότι μπορεί να γράφει τους κανονισμούς στα παλαιότερα των υποδημάτων του επειδή έτσι γουστάρει. Καθώς λοιπόν την ίδια λίγο-πολύ πρακτική είχε ακολουθήσει και στην απεργία που είχε οργανώσει και πάλι το ΕΚΑ στις 18 του περασμένου Φεβρουαρίου, εννιά και πλέον μήνες μετά εξακολουθεί με το «έτσι θέλω» να μην καταβάλλει την προβλεπόμενη αποζημίωση στους απεργούς με προσχηματικές δικαιολογίες που προσβάλλουν τη νοημοσύνη.

Η επιλογή μας να μην επικεντρώνουμε την κριτική μας στα ζητήματα ταμιακής διαχείρισης του ΣΥΤΑ- κακώς ίσως, καθώς οι αφορμές δεν λείπουν- δεν σημαίνει ότι οι διαχειριστές του είναι ανεξέλεγκτοι. Οφείλουν να συμμορφωθούν στον κανονισμό και να καταβάλλουν στους συναδέλφους τα χρωστούμενα της προηγούμενης απεργίας τώρα καθώς και της χθεσινής άμεσα μόλις αυτή παρακρατηθεί. Η καλή μας πίστη έχει εξαντληθεί.

Τα καλύτερα έρχονται…

Αφού λούφαξε στην απεργιακή κινητοποίηση, το προεδρείο του ΣΥΤΑ συγκαλεί σήμερα τη μηνιαία συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου, ίσα-ίσα για να βγάλει τη σχετική υποχρέωση βάσει καταστατικού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει μόνο το πρώτο θέμα «Αναλογιστική Μελέτη Βιωσιμότητας του Κεφαλαίου Εφάπαξ του ΛΑΚ (ΛΑΚ ΙΙ) και συμπεράσματα αυτής». Με αγωνία περιμένουμε να μάθουμε τα προαποφασισμένα συμπεράσματα για το αναλογιστικό έλλειμμα του κεφαλαίου που το καθιστά μη βιώσιμο απειλώντας την επιβίωση της Τράπεζας στον ανταγωνισμό οπότε εμείς ως υπεύθυνοι εργαζόμενοι θα πρέπει να αποδεχτούμε το πετσόκομμά του… Θα μπορούσαν και να τα ηχογραφήσουν για να μην κουράζονται.

Έπειτα θα μπορέσουν να ασχοληθούν απερίσπαστοι με τα ζητήματα που απασχολούν το δικό τους συνδικαλισμό: την Black Friday και τις χριστουγεννιάτικες εορταστικές εκδηλώσεις, εκεί δηλαδή που γίνονται κουβαρντάδες με τις εισφορές μας.

Μόνιμος σύνδεσμος Σχολιάστε